Ιταλία με minicaravan - άγρια ​​κάμπινγκ

Ας ξεκινήσουμε.. Σας αρέσει επίσης να ταξιδεύετε άγρια ​​στην ύπαιθρο; Εμείς, δεν μας αρέσει πολύ το κάμπινγκ και μέχρι να κάνουμε παιδιά, κοιμόμασταν στο αυτοκίνητο σε μέρη που μας άρεσαν. Υπήρχαν μικρές επιπλοκές με τα παιδιά, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, αλλά η οργάνωση των πραγμάτων για τη νύχτα είναι αρκετά δύσκολη, οπότε έπρεπε να αποφασίσουμε πώς θα το λύσουμε. Η πρώτη επιλογή ήταν, φυσικά, μια σκηνή, αλλά το να το στήνεις κάθε μέρα δεν είναι πιο εύκολο από το να ρίχνεις προμήθειες. Γι' αυτό άρχισα να ψάχνω για τροχόσπιτα. Απλώς, πεζοπορούμε στα βουνά και σέρνουμε έναν τόνο φορτίου πίσω μας στις μεταγωγές δεν ήταν μια ευχάριστη προοπτική. Και μετά το βρήκα, ένα μίνι βαν! Ιδανική επιλογή. Το μικροσκοπικό «σπιτάκι σαλιγκαριού» ζυγίζει μόλις 350 κιλά, φυσικά του λείπουν οι κοινωνικές εγκαταστάσεις, αλλά αυτό δεν μας ενοχλεί. Παραδόξως, είχαν ακόμα ένα δωρεάν στο γραφείο ενοικίασης! Οι διακοπές μας θα μπορούσαν να ξεκινήσουν.

Παρασκευή πρωί σαν βαμμένο, το αυτοκίνητο φορτώθηκε στην οροφή από το προηγούμενο βράδυ. Απλά κάτσε και φύγε. Παραδόξως, καταφέρνουμε να το κάνουμε ήδη στις οκτώ το πρωί. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Έχουν μόνο αυτό το είδος τροχόσπιτου στο Ústí nad Labem, το οποίο είναι πολύ μακριά από το Tišnov (ειδικά αν κατευθύνεστε νότια, όχι βόρεια). Ο αυτοκινητόδρομος D1 είναι εκπληκτικά βατός, αν μετρήσετε τη διαδρομή σε περιορισμένες λωρίδες και ογδόντα στο ταχύμετρο. Ακόμη και τα παιδιά στα πίσω καθίσματα αρχίζουν να παλεύουν σε μικρή απόσταση πριν από την Πράχα. Φτάνουμε εκεί γύρω στο μεσημέρι. Για να τα απλώσουμε λίγο (και ειδικά για να πάρουμε έναν καυστήρα βόμβας, ο οποίος αποδείχθηκε άχρηστος κατά τη διάρκεια της συσκευασίας), πηγαίνουμε στο εμπορικό κέντρο στο Černý most. Συνήθως καταφέρνουμε να περνούμε από τέτοιες τοποθεσίες τρόμου με ταχύτητα αστραπής, αλλά αυτή τη φορά δεν τα καταφέραμε. Αφού περάσαμε μια ώρα σε Globus, Decathlon και παρόμοια καταστήματα, αγοράσαμε μόνο στο κοντινό Obi. Την επόμενη φορά, θα προτιμούσα να πάω στο περίπτερο στο χώρο μας (όπως μου έμαθε επιπλέον ο μπαμπάς μου).

Στις δύο το μεσημέρι αναλαμβάνουμε επιτέλους το τροχόσπιτο από μια πολύ ωραία κυρία και το μεσημεριανό στην τοπική παμπ Χαλούπκα με σπιτικά υλικά είναι εξίσου ευχάριστο, που σίγουρα αξίζει τον κόπο! Στις τρεις τελικά κατευθυνόμαστε προς την Αυστρία, υποθέτοντας δηλαδή ότι συμπεριλαμβάνετε και την Πράγα, την οποία πρέπει να ξαναπεράσουμε. Δεν τρέφουμε αυταπάτες και σκοπεύουμε να κοιμηθούμε στις περιοχές μας. Χάρη στην εφαρμογή Park4night.com, μπορούμε εύκολα να παρκάρουμε στο Dobříš δίπλα σε μια μεγάλη λιμνούλα. Δυστυχώς για εμάς δεν είναι κολυμβητό, αν και μπορείς να δεις λίγους τυχοδιώκτες στα θολά νερά του. Δύο δοχεία με πόσιμο νερό και ένα γρήγορο δείπνο πρέπει να μας αρκούν. Σιγά σιγά νυχτώνει, κάτι που δεν πτόησε αρκετά αυτοκίνητα να σταματήσουν στο πάρκινγκ μας δίπλα στο δάσος. Ανησυχούμε λίγο για μια πολυάσχολη νύχτα, αλλά στο τέλος, μόνο η συναυλία του καλαμιού βάτραχος μας αποκοιμίζει.