Με τροχόσπιτο στη Σλοβακία - Απέναντι από τα Τάτρα μέχρι τον Δούναβη

Η τρέλα του Covid συνεχίζεται με επιτυχία για δεύτερη χρονιά και δεν νομίζω ότι ούτε αυτός που θα λάβει τα μέτρα ξέρει τι να κάνει. Μάλλον είναι ο στόχος :)). Μετά την περσινή εμπειρία, όταν ταξιδέψαμε ολόκληρα τα Βαλκάνια χωρίς κανένα πρόβλημα, ξέρω ότι θα ήμασταν άνετα δίπλα στη θάλασσα, αλλά το τσίρκο μετά την επιστροφή στη Σλοβακία δεν μου αξίζει. Η σημασία των μέτρων και η δυνατότητα πρόβλεψης της κατάστασης είναι μηδενική, επομένως για εμάς συνεπάγεται ότι μένουμε για να γνωρίσουμε τη Σλοβακία και θα ακολουθήσουμε προηγούμενα ταξίδια στην ανατολική, κεντρική και δυτική Σλοβακία. Αυτή τη φορά επιλέξαμε τις περιοχές Turiec, Horní και Dolní Nitra.

Ξεκινήσαμε την Παρασκευή μετά τη δουλειά και η πρώτη στάση ήταν μια εγκαταλειμμένη σήραγγα τρένου κοντά στο χωριό Kraľovany. Περνώ από αυτό το μέρος τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, όπως οι μισοί Σλοβάκοι που περνούν από την εκκένωση κάθε Σαββατοκύριακο. Βρίσκεται μεταξύ Kraľovany και της στροφής με χώρους ανάπαυσης πριν από το Šútovo. Η είσοδος του είναι κατάφυτη από δέντρα και φαίνεται λίγο τρομακτικό. Περπατήσαμε μόνο λίγα μέτρα και από εκεί και πέρα ​​ο Λέοναρντ φοβόταν, οπότε συνεχίσαμε προς το τέντωμα. Στην πορεία, σταματήσαμε σε μια λίμνη όπου οι στρατιώτες πηγαίνουν για εκπαίδευση, αλλά τώρα κάθονταν πολλοί ψαράδες εδώ. Στη Strečna, μετακινηθήκαμε στην άλλη πλευρά του Váh με την πυξίδα. Το εστιατόριο Panorama βρίσκεται στο λόφο κοντά στο Nezbudská Lúčka, όπου το χτίζουν και το επεκτείνουν εδώ και χρόνια . Ήμασταν εδώ για πρώτη φορά όταν περιπλανιόμασταν στο Rajce. Θα γράψω για αυτό μια μέρα . Αυτή τη στιγμή λειτουργεί ένα νέο λούνα παρκ για παιδιά. Είναι ένα παραμυθένιο δάσος, όπου διάφοροι χαρακτήρες από γνωστά παραμύθια ενσωματώνονται όμορφα στο ανάγλυφο του λόφου. Ολόκληρη η βόλτα διαρκεί μισή ώρα και μπορεί να ολοκληρωθεί και με καρότσι. Έχουμε συνηθίσει το γεγονός ότι κάθε αξιοθέατο στη Σλοβακία κοστίζει όσο στη Γερμανία. Τέλος πάντων, άρεσε στα παιδιά ακόμα κι αν η Ελισάβετ τρόμαξε όταν άρχισαν να τραγουδούν οι κροκόδειλοι . Σε μικρή απόσταση από εκεί βρίσκεται η Λίμνη Ασφάλτου, που δημιουργήθηκε από την εξόρυξη ασφάλτου σε αυτά τα μέρη, και τα υπολείμματά της φαίνονται στα βράχια, όπου η άσφαλτος εξακολουθεί να ρέει στη λίμνη τους ζεστούς μήνες. Δεν συνιστάται η κολύμβηση λόγω του υπόγειου ρεύματος. Μας άρεσε πολύ το μέρος, οπότε περάσαμε τη νύχτα εδώ. Το ηλιοβασίλεμα εδώ ήταν όμορφο και η μαμά έπρεπε να βγάλει φωτογραφίες αμέσως. Οι φωτογραφίες είναι αδημοσίευτες..

Το πρωί ήταν ζεστό, οπότε η επιλογή ήταν ξεκάθαρη. Πισίνα στο Vrútky . Είναι ένα μέρος όπου ο χρόνος έχει σταματήσει, και ευτυχώς, το ίδιο και οι τιμές. Το μόνο που έλειπαν από τα παιδιά εδώ ήταν οι νεροτσουλήθρες, αλλά κατά τα άλλα περάσαμε όλη τη μέρα εδώ. Το απόγευμα μετακομίσαμε στην Belianska dolina. Θέλαμε να πάμε να δούμε έναν καταρράκτη, αλλά υπάρχει απαγόρευση εισόδου στη μέση της κοιλάδας και δεν θέλαμε να περπατήσουμε 8 χιλιόμετρα μετά από μια ολόκληρη μέρα στον ήλιο. Πήγαμε για ύπνο κάτω από το φράγμα του ρέματος Belianska, όπου είχε ευχάριστη δροσερή.

Το πρωί πήγαμε προς την κατεύθυνση της Gaderská dolina. Στην πορεία, σταματήσαμε στον πύργο επιφυλακής στη Brotnica από όπου υπάρχει υπέροχη θέα στη γύρω περιοχή. Το μονοπάτι προς τα ερείπια του Κάστρου Blatnica βρίσκεται επίσης σε μικρή απόσταση. Αυτό το ερείπιο, όπως και άλλα στη Σλοβακία, ανακατασκευάζεται, αλλά δεν υπάρχουν πολλά να δείτε ακόμα. Η θέα στη ντολίνα Gaderská είναι ενδιαφέρουσα. Αφού φτάσαμε στο Blatnice, όπου βρίσκεται η είσοδος της κοιλάδας, άρχισε να βρέχει. Παίρνουμε το ένα ηλεκτρικό σκούτερ μαζί μας, δανειστήκαμε το άλλο από μια τοπική εταιρεία ενοικίασης και ξεκινήσαμε για το τέλος της κοιλάδας προς την Πύλη του Διαβόλου. Υπάρχει ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος που οδηγεί εδώ και σίγουρα μου αρέσει αυτό το είδος πεζοπορίας περισσότερο παρά με την Elizabet στους ώμους μου . Στην επιστροφή μας έπιασε αρκετά δυνατή βροχή, οπότε επιστρέψαμε βρεγμένοι σαν ποντίκια, αλλά ήταν ένα ωραίο ταξίδι. Επειδή έβρεχε, αποφασίσαμε να μετακομίσουμε στο Bojnice. Στην πορεία, σταματήσαμε στη δεξαμενή νερού στην Κανιάνκα. Ήταν άσχημο και δεν μπορούσαμε να βρούμε μέρος για ύπνο εδώ. Γεμίσαμε ξανά το νερό μας στο πηγάδι δίπλα στο γήπεδο ποδοσφαίρου στο Bojnice και πήγαμε να δούμε το σπα Bojnice. Όταν φτάσαμε στον προμαχώνα δίπλα στην πηγή, μας υποδέχτηκε το εργοτάξιο ενός νέου ξενοδοχείου και έβρεχε. Η μόνη επιλογή για ράψιμο ήταν η εσωτερική παιδική χαρά Detk. Μείναμε εδώ για περίπου δύο ώρες και αρχίσαμε να ψάχνουμε για ένα μέρος για ύπνο. Στο Bojnice, όλοι οι χώροι στάθμευσης πληρώνονται ή η είσοδος απαγορεύεται. Τελικά βρήκαμε ένα μέρος δίπλα στο ποτάμι. Είχαμε μια άγρια ​​καταιγίδα με κεραυνούς εκείνο το βράδυ, οπότε δεν κοιμήθηκα πολύ.

Μετά το ξύπνημα, υπήρχε λάσπη παντού και το τροχόσπιτο Maco έμοιαζε με καθαρόαιμο εκτός δρόμου μετά την έξοδο από το ποτάμι. Μου αρέσει πολύ αυτό.  Ο ήλιος άρχισε να λάμπει και πήγαμε στους Γλάρους στην άποψη των Σύννεφων. Δεν υπήρχε κανείς εδώ. Παρκάραμε σε ένα πάρκινγκ επί πληρωμή, οι χώροι στάθμευσης είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση στη Σλοβακία. Γύρω από την επιφυλακή υπάρχει ένα ωραίο παιδικό πάρκο, όπου τα παιδιά ξετρελάθηκαν και μάλιστα έτρεξα στην επιφυλακή με 10€ το άτομο. Όταν βρίσκεστε στο Bojnice, μια επίσκεψη στο κάστρο ή τον ζωολογικό κήπο είναι απαραίτητη. Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ λοιπόν. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες που κανείς δεν έχει ακόμη και αγοράσει αγελάδες στους πάγκους στην έξοδο του ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΗΠΟΥ. Μου αρέσει πολύ αυτό.  Ο καιρός ήταν ακόμα όλα τα είδη, αποφασίσαμε να πάμε να δούμε τη δεξαμενή νερού στο Nitrianske Rudno. Η διαδρομή εδώ ήταν όμορφη και η θέα εκπληκτική. Θα είχαμε βρει ένα μέρος για ύπνο κοντά στη δεξαμενή και υπάρχει και κάμπινγκ, αλλά υπήρχαν πολλοί ψαράδες παντού και δεν μας άρεσε πολύ. Εντάξει, συνεχίζουμε προς Bojná. Στην πορεία, ανακάλυψα μια στροφή προς μια δεξαμενή στο Tesař. Το περπατήσαμε και στο τέλος βρήκαμε κάποιο είδος παιδικής κατασκήνωσης. Και πάλι μόνο ψαράς γύρω από τη δεξαμενή, αλλά βρήκαμε ένα ωραίο μέρος για να κοιμηθούμε κάτω από το φράγμα και απολαύσαμε την επιστροφή στο χρόνο. Τα ντόπια παιδιά έπαιξαν στο φράγμα, πήδηξαν στο νερό από τις κλειδαριές και οδήγησαν τον Μπαμπέτ σε όλο το λιβάδι. Απλά ένας κόσμος χωρίς απαγορεύσεις και μου αρέσει τόσο πολύ.

Το πρωί αναπληρώσαμε την παροχή νερού από την τοπική πηγή. Σύμφωνα με τον ντόπιο ψαρά, από αυτό μεγαλώνουν μύες, αν και είναι επίσης πιθανό να τσακίσουμε...  Δεν έγινε κανένα από τα δύο. Στο Tesáry, θέλαμε να δούμε το τοπικό κάστρο, αλλά ήταν κλειδωμένο ... μάλλον για μερικά χρόνια. Κινηθήκαμε κατά μήκος ενός πανέμορφου σκονισμένου δρόμου, περνώντας από τα χωράφια με σιτάρι στο ράντσο κάτω από τον Μπάμπιτσα, όπου υπάρχει ένα εστιατόριο και ένας ζωολογικός κήπος. Ωραίο μέρος και δραστηριότητες για τα παιδιά για όλη την ημέρα. Το μόνο που με ενόχλησε ήταν οι απαγορεύσεις. Όπου κι αν κοιτάξαμε. Στην Αυστραλία θα βρείτε την ταμπέλα «περπάτα ξυπόλητοι στο γρασίδι, αγκαλιά με τα δέντρα και αγαπάς τη φύση», εδώ θα βρεις «απαγορεύεται αυστηρά, κρατήστε αποστάσεις, είστε κάτω από κάμερες». Τι να προσθέσουμε σε αυτό, έχουμε αυτό που μας αξίζει. Όχι πολύ μακριά από το Bojná βρίσκεται επίσης η αρχαία τοποθεσία του σλαβικού πολιτισμού, αλλά η Elizabet αποκοιμήθηκε στις ψησταριές μας μετά το μεσημεριανό γεύμα. Έτσι το μεσημεριανό δεν είναι πολύ και η τιμή είναι υψηλή. Στην πορεία, στρίψαμε στο Devil's Furnace, που είναι ουσιαστικά ένας διαμπερής βράχος σε μικρή απόσταση από το πάρκινγκ. Έχουν επίσης μερικές κατσίκες, γουρούνια, ελάφια και ένα εστιατόριο. Μετά από όλο το παιχνίδι, ήθελα λίγη κουλτούρα, οπότε κατευθύνθηκα στην Oponice, όπου υπάρχει ένα ανακατασκευασμένο μοναστήρι με ένα όμορφο πάρκο. Αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείται ως ξενοδοχείο, αλλά υπάρχει μια υπέροχη ανακαινισμένη βιβλιοθήκη με περισσότερα από 10.000 βιβλία και ο άνθρωπος που κάνει την ερμηνεία θα εξηγήσει με πολύ ενδιαφέρον την ιστορία του τοπικού κτήματος και τις συνθήκες στις οποίες ζούσαν κάποτε οι άνθρωποι. Τράβηξα επίσης μια φωτογραφία του τεστ "PCR" από το 1930. Δεν κράτησε ούτε 90 χρόνια και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σίγουρα συνιστώ να κάνετε αυτήν την περιοδεία. Εκείνη την περίοδο, η μητέρα μου ταξίδευε επίσης μέσω της Σλοβακίας με την αδερφή και τον ανιψιό της. Ήρθαμε σε επαφή μαζί τους και αφού ψωνίσαμε στη Nitra, φτάσαμε να τους συναντήσουμε στην παραλία Paradise δίπλα στον ποταμό Váh. Όταν σκεφτείς το γεγονός ότι είναι ένα ποτάμι που διαρρέει και την πόλη μου, μοιάζει με τη θάλασσα εκεί. Κίτρινη ψιλή άμμος, ζεστά νερά και οι δικοί μας βρήκαν τη δική τους ιδιωτική παραλία . Κάναμε μπάνιο και αποφασίσαμε να μείνουμε το βράδυ παρά την προειδοποίηση ότι υπήρχαν ένα εκατομμύριο κουνούπια. Χμμ. Στις δέκα το βράδυ ήταν 29 βαθμοί στο αυτοκίνητο και η αιμοληψία γινόταν έξω σε τέτοιο βαθμό που έπρεπε να τρέξουμε μακριά και να πάμε στο Χουρμπάνοφ στο χαλίκι της Μποχάτα, όπου ήταν λίγο πιο δροσερό γιατί εδώ φυσούσε και πάνω απ' όλα δεν υπήρχαν κουνούπια.

Μετά το ξύπνημα, υπάρχουν και πάλι πολλοί ψαράδες γύρω μας. Έχω την αίσθηση ότι κατά τη διάρκεια της κορώνας, κάθε εκατοστό της ακτής κοντά στο νερό οικειοποιήθηκε από κάποιον ψαρά. Κανείς δεν μας είπε τίποτα, αλλά νιώθω λίγο άβολα παρέα με ήσυχους ανόητους. Ίσως γιατί είμαι δύτης και προτιμώ να βλέπω ψάρια κάτω από το νερό παρά στο αγκίστρι. Υπάρχει ένα γνωστό παρατηρητήριο στο Χουρμπάνοφ όπου ξεναγηθήκαμε, το οποίο δεν μου έδωσε τίποτα. Η αδερφή μου και η μαμά μου ήταν επίσης εκεί και τους άρεσε, οπότε υποθέτω ότι δεν είμαι το σωστό ραβδί μέτρησης. Με ενδιαφέρει πολύ το διάστημα και διαβάζω και παρακολουθώ πολύ γι' αυτό. Το μόνο ενδιαφέρον για μένα ήταν η ιστορία. Λοιπόν, τίποτα, περίμενα περισσότερα. Γευματίσαμε στην απέναντι εκκλησία, όπου είχαμε ένα πολύ καλό γεύμα σε χαμηλές τιμές με ευχάριστη εξυπηρέτηση. Το προτείνω σίγουρα. Το αρχικό μας σχέδιο άλλαξε λίγο λόγω της βροχής στην Prievidza και των κουνουπιών κοντά στο Váh. Κατευθύνθηκα προς το Dudince, όπου σταματήσαμε στην πισίνα στη Santovka. Πολύ ωραία μικρή πισίνα και τα παιδιά είχαν την παιδική πισίνα μόνοι τους. Εδώ δημιουργείται και ένα τούρκικο μίνι Pamukkale με μικρό Kadana. Παίξαμε και πινγκ πονγκ στο τραπέζι, που μόλις είναι στημένο εδώ με ρακέτες και μπάλες. Ο κόσμος είναι έκπληκτος, δεν υπάρχει χρέωση και κανείς δεν κλέβει τους πυραύλους…  Κοιμηθήκαμε σε μικρή απόσταση από την παιδική χαρά και την πηγή Santovka, που κάποτε ήταν ένα διάσημο μεταλλικό νερό που πωλούνταν σε όλο τον κόσμο.

Την επόμενη μέρα σχεδίαζα να σταματήσω στο πυρηνικό εργοστάσιο στο Mochovce. Υπάρχει το επιστημονικό κέντρο Energoland όπου θα σας δείξουν πώς δημιουργείται και λειτουργεί η ενέργεια. Υπέθεσα ότι θα ήταν κάτι σαν το Vidacentrum στο Μπρνο, που μας άρεσε πολύ. Δυστυχώς, το Energoland πρέπει να κάνει κράτηση εκ των προτέρων και η πρώτη διαθέσιμη ημερομηνία ήταν μια εβδομάδα αργότερα. Ο δρόμος λοιπόν κατευθυνόταν προς τη Βαρτόβκα στην Κρούπινα. Είναι ένας πύργος επιφυλακής που στέκεται εδώ για αρκετούς αιώνες. Αυτό λοιπόν είναι ανακαινισμένο, αλλά υπάρχει μια όμορφη θέα από εδώ και μπορείτε να φτάσετε σε αυτό με αυτοκίνητο. Στην Κρούπινα υπάρχουν και τούρκικα πηγάδια, τα οποία είναι ...δεν ξέρει ακριβώς τι είναι, αλλά μοιάζει με κατοικία στα βράχια, από τα οποία υπάρχουν πολλά στην περιοχή. Τους είδαμε κατά τη διάρκεια του περυσινού ταξιδιού μας στην κεντρική Σλοβακία με το πακέτο μας. Συνιστούσαμε το κάστρο στο Svět Anton σε πολλούς ανθρώπους και τώρα είχαμε χρόνο για αυτό, οπότε επιλέξαμε εδώ. Το κάστρο είναι όμορφο και όμορφα επιπλωμένο μέσα. Δεν μου άρεσαν οι ενοχλητικοί «ξεναγοί» που δεν σε συνοδεύουν και δεν σου λένε τίποτα για ιστορία . Σε αφήνουν να μπεις στο κάστρο μόνο σε μικρές ομάδες. Καταλαβαίνετε, μπήκαμε μόνοι σαν οικογένεια. Κάποιος μου έδειχνε τη μάσκα που είχα κάτω από τη μύτη μου όλη την ώρα. Δεν ξέρω τι να μολύνω τα όμορφα διακοσμημένα έπιπλα ή τα λούτρινα ζωάκια. Αν ήμουν άρρωστος, θα ξαπλώνω στο σπίτι στο κρεβάτι και δεν θα τρέχω σε κάστρα. Είναι κρίμα να εκνευρίζεσαι. Το Σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκε ένα φεστιβάλ Sport & Music στο Zvolen, όπου εγγραφήκαμε σε ένα τουρνουά βόλεϊ χόρτου. Φτάσαμε εδώ ήδη την Πέμπτη το βράδυ και η τέλεια ιδιοκτήτρια Janka μας επέτρεψε να κοιμηθούμε στο λιβάδι πίσω από τα γήπεδα βόλεϊ . Η υπόλοιπη ομάδα και οι οικογένειές τους έφτασαν την Παρασκευή και απολαύσαμε όλο το Σαββατοκύριακο σε ένα υπέροχο πάρτι με άθληση και διασκέδαση. Τα παιδιά έτρεξαν το «Spartan», παρακολουθήσαμε το τουρνουά beach volley, όπου μαζεύτηκαν κορυφαίοι Σλοβάκοι μπιτς βόλεϊ. Το βράδυ διασκεδάσαμε με το Elán revival και ο φίλος μας ο Mario έβγαλε όμορφες φωτογραφίες. Όλο το Σαββατοκύριακο η ζέστη εναλλάσσονταν με καταιγίδες, αλλά δεν μας χάλασε τη διάθεση και καταλήξαμε στη δεύτερη θέση του τουρνουά..