Το κάμπερ μας δεν κάθισε ξανά στο σπίτι και βγήκε στο δρόμο για τις ανοιξιάτικες διακοπές. Αυτή τη φορά με κατεύθυνση την Πολωνία και την Τσεχία. Πέντε ροκ συνεργεία αυτοκινήτων με τα κωδικά ονόματα Behaj, Garzonka, Šumák, Majo και ο δικός μας Maco ξεκίνησαν το ταξίδι. Όλη η διαδρομή ήταν 850 χλμ και την καλύψαμε σε επτά μέρες. Ξεκινήσαμε την Κυριακή γύρω στις τέσσερις και ο προορισμός ήταν η ιαματική πισίνα στο Vrbov στα ανατολικά της Σλοβακίας κάτω από τα Tatras. Είναι, σύμφωνα με τις συστάσεις, μια πολύ ευχάριστη πισίνα σε λογικές τιμές. Σύμφωνα με τις κριτικές, γιατί δεν έφτασα εκεί.
1η μέρα: Ταξίδεψε 126 χλμ
Η κόρη Elizabet είχε καταρροή και βήχα, έτσι οι υπόλοιποι περιμέναμε στο πάρκινγκ μπροστά από την πισίνα και περάσαμε την ώρα παίζοντας Double. Τα παιδιά πέρασαν καλά και μετά μετακομίσαμε σε ένα γνωστό μέρος κοντά στο Vyšné Ružbach. Στο παρελθόν, ο Majo και ο Šumák το επισκέφτηκαν, οπότε πήγαμε να είμαστε ασφαλείς επειδή είχε ήδη σκοτεινιάσει. Το μέρος είναι υπέροχο, αλλά έχει κρύο έξω όπως στη Ρωσία και είχε έναν δυσάρεστο αέρα. Ξαπλώσαμε λοιπόν σε θερμαινόμενα αυτοκίνητα. Δηλαδή, εκτός από το πλήρωμα του Šumák. Η θέρμανση αρνήθηκε να υπακούσει. Χμμμ, για τις επόμενες επτά νύχτες ο κινητήρας θα γρυλίζει. 
2η μέρα: Ταξίδεψε 241 χλμ
Το πρωί μετά το ξύπνημα, ψάξαμε για ένα πολύ ωραίο μέρος όπου κοιμόμασταν και θαυμάστε τον κόσμο, ξεκινήσαμε πριν φάμε ένα σνακ. Το πλήρωμα του Behaja είχε το πρώτο του πρωινό πριν από εμάς 
. Δεν ξέρω τι έγινε. Πάγος παντού έξω και ήταν -10 βαθμοί τη νύχτα. Περιμέναμε μεταφορά μέσα από τους χιονισμένους δρόμους στο Zakamenné. Εδώ περπατήσαμε μέσα από τον λαβύρινθο του πάγου και μετά ζεσταθήκαμε με τους παπαγάλους. Εδώ τα παιδιά ξετρελάθηκαν από χαρά. Θέλαμε να κοιμηθούμε στα ιαματικά λουτρά Gorky Potok, αλλά ένα νέο κάμπινγκ χτίζεται στο μέρος που είχαμε προσέξει, και οι τιμές εδώ είναι όπως στην Ιταλία. Διανυκτέρευση ανά αυτοκίνητο 30€. Είχαμε ολοκληρώσει τα θερμικά την προηγούμενη μέρα, οπότε ψάχναμε για ένα μέρος στο δρόμο για το αλατωρυχείο Wieliczka, που ήταν ο επόμενος προορισμός. Δεν μπορούσαμε να βρούμε τίποτα σε όλη τη διαδρομή. Φτάσαμε στο ορυχείο, αλλά δεν θέλαμε να ανάψουμε φωτιά στους τοπικούς χώρους στάθμευσης και ήταν αδύνατο να μείνουμε έξω χωρίς αυτό. Ο Běhej βρήκε τελικά ένα πλάγιο μονοπάτι και κοιμηθήκαμε εκεί καλυμμένοι με λάσπη και το βράδυ ψήναμε ζυμαρικά πάνω από τη φωτιά.
3η μέρα: Ταξίδεψε 63 χλμ
Μετά το πρωινό, ξεναγηθήκαμε στο ορυχείο, όπου ο Leonard ήταν τελευταίος στη μήτρα και μάλλον ενδιαφερόταν γιατί γεννήθηκε πέντε μέρες αργότερα. Αυτή τη φορά το παρακολούθησαν και ζωντανά με την Elizabet. Το αλατωρυχείο είναι όμορφο και σίγουρα αξίζει να το επισκεφθείτε ξανά. Μετά την ξενάγηση, μετακομίσαμε στην Κρακοβία. Εδώ παρκάραμε κάτω από το κάστρο Wawel στα υπόγεια γκαράζ και ξεναγηθήκαμε στο ιστορικό κέντρο. Η Ελίζαμπετ οδήγησε τα περιστέρια, περάσαμε από την αγορά και μετά πήγαμε να ζεσταθούμε λίγο στο κέντρο διασκέδασης όχι μακριά από την πλατεία. Υπάρχουν λαβύρινθοι με καθρέφτες, ένα δωμάτιο καθρέφτη που θα στρίψει τις αισθήσεις σας και μια εικονική πραγματικότητα που θα σας κάνει να θέλετε να κάνετε εμετό. Λοιπόν, τουλάχιστον έκανα εμετό σύντομα 
. Τέλος πάντων, τα παιδιά το χάρηκαν. Θέλαμε να περάσουμε τη νύχτα στο πάρκο δίπλα στη λίμνη, αλλά υπήρχε απαγόρευση εισόδου. Μέσα από το park4night βρήκαμε μια πλατεία Stellplatz στην κοντινή λίμνη στο Budzin. Η είσοδος δοκίμασε τις ικανότητές μας εκτός δρόμου, αλλά το μέρος ήταν ωραίο. Το βράδυ τα παιδιά έβλεπαν τον καθαρό νυχτερινό ουρανό και οι μεγάλοι ήπιαν ένα ποτό στο στούντιο. 
Ημέρα 4: Ταξίδεψε 63 χλμ
Ο ήλιος μας ξύπνησε το πρωί και κάνοντας βόλτα γύρω από τη λίμνη διαπιστώσαμε από τα ροκανισμένα δέντρα ότι μάλλον είναι ένας παράδεισος των κάστορων. Η κοντινότερη στάση ήταν το κάστρο Terczin. Κρίμα που ήταν κλειστό. Τα παιδιά έπιασαν μια κρύπτη και περπατήσαμε γύρω από το κάστρο. Είναι πολύ όμορφα ανακαινισμένο. Θέλαμε να περάσουμε τη νύχτα στο λατομείο Wydra κοντά στη Javorzna. Υπάρχει μια βάση κατάδυσης με πολύγωνο, αλλά δυστυχώς δεν είναι ακόμα η εποχή και είναι κλειστή. Η οικονόμος μας είπε ότι δεν έχουν φρουρό εδώ τη νύχτα και δεν μπορούμε να μείνουμε εδώ, γιατί αν συμβεί κάτι, θα ήταν δική τους ευθύνη. Μας συνέστησε ένα κοντινό κάμπινγκ. Αφού τηλεφώνησαν, μας εξήγησαν ότι δεν είναι ακόμα κάμπινγκ, αλλά ότι μπορούμε να κοιμηθούμε εκεί και να χρησιμοποιήσουμε τις θερμαινόμενες τουαλέτες. Παρκάραμε σε μικρή απόσταση από το νερό και τις παιδικές χαρές. Τα μεγαλύτερα παιδιά έπαιξαν μπάσκετ και τα μικρά διασκέδασαν στις τσουλήθρες. Ο ήλιος ήταν ευχάριστα ζεστός. Τα μεγαλύτερα αγόρια ετοίμασαν ένα παιχνίδι για τα παιδιά όπου έπρεπε να λύσουν γρίφους για να βρουν τον θησαυρό, να καταλάβουν τα γλυκά. Το βράδυ κάναμε φωτιά κάτω από τη λάμπα και καθίσαμε δίπλα της. Τι άλλο θα μπορούσατε να θέλετε δωρεάν. 
Ημέρα 5: Ταξίδεψε 116 χλμ
Οι πολικές αρκούδες μας έκαναν μπάνιο σε κρύο νερό το πρωί και μετά ξεκινήσαμε για το λατομείο, όπου αρχικά θέλαμε να διανυκτερεύσουμε. Η Majo έπρεπε να μας αποχαιρετήσει και επέστρεψε στη Σλοβακία, για την οποία ο Marcus λυπήθηκε πολύ, αλλά θα το επανορθώσουμε στο επόμενο ταξίδι. Ο ήλιος έλαμπε υπέροχα για δεύτερη μέρα και όμορφο το λατομείο με την πλημμυρισμένη πεζογέφυρα. Εδώ έπαιζε με όλα τα χρώματα. Ο Tobias μάλλον ήθελε να το κινηματογραφήσει κάτω από το νερό, γιατί του έπεσε το τηλέφωνό του, το οποίο έπρεπε να ανασύρει από το παγωμένο νερό στη συνέχεια. Την επόμενη στάση, μετά από σύσταση των καλών κυριών που σταμάτησαν με τα αυτοκίνητά μας το πρωί, επισκεφτήκαμε τη Γεώσφαιρα. Είναι ένα γεωπάρκο όπου μπορείτε να διαβάσετε για το γεγονός ότι σε αυτά τα σημεία υπήρχε βυθός και υπάρχει ένας ενδιαφέρον τοίχος από καλάμια που χρησιμοποιούνταν για εξόρυξη αλατιού. Από πάνω έριχναν αλατόνερο και επειδή το νερό εξατμίστηκε στον ήλιο, το αλάτι έμεινε εκεί. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο, αλλά ο Adrian είπε ότι υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα παρόμοια τείχη στα βόρεια. Υπήρχαν και σιδερένια αγάλματα από σαύρες και όλη η περιοχή είναι πολύ όμορφα χτισμένη. Εκείνη την ημέρα είχαμε ακόμα μια δόση πολιτισμού στο τεράστιο μουσείο στο Κατοβίτσε. Η μοντέρνα τέχνη δεν σημαίνει τίποτα για μένα, αλλά οι ιστορικές απεικονίσεις του πώς προκλήθηκαν οι ταινίες ή ο Mončiči με έφεραν πίσω στα νιάτα μου . Ο Mišo από το Behaje κανονίστηκε να επισκεφτεί τον φίλο του Dominik και τη Magda, τους οποίους γνώρισαν στην Ελλάδα. Η οικογένεια που ταξιδεύει μας περιποιήθηκε βασιλικά και μας ετοίμασε μια έκπληξη. Το υδρομασάζ στον κήπο απόλαυσαν πρώτα τα παιδιά και μετά οι μεγάλοι. Κοιμηθήκαμε στην αυλή τους και η Τζάνα τελικά δεν χρειάστηκε να γρυλίσει το βράδυ λόγω της θέρμανσης. Της δάνεισαν μια ηλεκτρική θερμάστρα αυτοκινήτου. 
Ημέρα 6: Ταξίδεψε 96 χλμ
Το πρωί, ένα υπέροχο πρωινό από το Dominik και μια εκκίνηση προς την Ostrava. Είχαμε μερικά ανολοκλήρωτα αξιοθέατα από το προηγούμενο ταξίδι όταν η Elizabet έσπασε το πόδι της και έπρεπε να πάμε σπίτι νωρίς. Αυτή τη φορά κλείσαμε εκ των προτέρων μια περιήγηση στο κύκλωμα υψικαμίνων με μια ανάβαση στον πύργο στο Vítkovice και ήταν ενδιαφέρον. Στον πύργο έτρεμαν ακόμα και τα πόδια μας όταν είδαμε πόσο ψηλά βρισκόμασταν στη γέφυρα. Διανυκτερεύσαμε στο Landek Park, όπου είχαμε προγραμματίσει μια ξενάγηση στα ορυχεία για την επόμενη μέρα. Η σεζόν δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, οπότε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία μπορέσαμε να κοιμηθούμε ξανά δωρεάν. 
Το βράδυ είναι υποχρεωτικό φωτιά και ψησταριά.
Ημέρα 7: Ταξίδεψε 210 χλμ
Στις δέκα ξεναγηθήκαμε στο ορυχείο, και ειδικά το κομμάτι για τη διάσωση ήταν πολύ ενδιαφέρον. Συνειδητοποίησα ότι μάλλον είμαι αρκετά μεγάλος όταν το πρώτο κοστούμι με το οποίο ξεκίνησα τις καταδύσεις πριν από τριάντα χρόνια βρίσκεται ήδη σε ένα μουσείο 
. Τα παιδιά ανέβηκαν πάνω από το εκπαιδευτικό πολύγωνο των διασωστών και η περιήγηση που ακολούθησε στο ορυχείο ήταν επίσης κάτι νέο. Στο δρόμο για τα αυτοκίνητα, σταματήσαμε για να δούμε τον υπό εξαφάνιση σταθμό διάσωσης του σκίουρου και την Ελισάβετ να τσίριξε από ευτυχία στη θέα της Λευκής Πριγκίπισσας. Ένα γρήγορο γεύμα, αποχαιρετώντας τον Garzonka, ο οποίος κατευθυνόταν προς το σπίτι, και τα υπόλοιπα τρία αυτοκίνητα μεταφέρθηκαν στην Koprivnica για την έκθεση φορτηγών Tatra. Είναι μια καταπληκτική οθόνη και κόντεψα να δακρύσω κοιτάζοντας τα αυτοκίνητα του Ζίγκμουντ και του Χανζέλκα στη φωτογραφία εξωφύλλου. Για μένα είναι ταξιδιωτικοί θρύλοι, όπως και το Tatra σε όλο τον κόσμο, που εκτίθεται και εδώ. Απλά μια υπέροχη έκθεση που μπορεί να συγκριθεί μόνο με μια επίσκεψη στη Ferrari στο Μαρανέλο. Το ταξίδι από εκεί οδήγησε ήδη στο σπίτι με μια σύντομη στάση στο Decathlon στη Ζιλίνα.
Το ταξίδι ήταν για άλλη μια φορά πολύ θρεπτικό και όπως πάντα όταν το πακέτο μας συναντιέται, ήταν διασκεδαστικό και εμπειρίες για παιδιά και ενήλικες. Ανυπομονούμε ήδη για το επόμενο ταξίδι.. 
Περισσότερα άρθρα και ταξιδιωτικά της Νόρας εδώ
Komentáře
Προσθήκη νέου σχολίου