Έχουν έρθει τέσσερις μέρες μακριά και κανείς δεν θα μας κρατήσει πλέον στο σπίτι. Πήγαμε εκεί που μας επιτρέπουν τα παράλογα Covid μέτρα. Το πακέτο μας, το οποίο πέρυσι πέρασε σε ολόκληρη τη Σλοβακία και μεγάλωσε ώστε να περιλαμβάνει ένα γαλλικό γυαλιστερό Renault Trafic με ανυψωτική στέγη. Ο κύκλος έχει κλείσει και ο αριθμός των παιδιών έχει προστεθεί, οπότε είναι και πάλι πιο ευτυχισμένοι. 
Πρώτη μέρα ξεκινήσαμε στο Liptovské Sliačy, όπου πρώτα περπατήσαμε τη διαδρομή του ράλι που οδηγεί εδώ και μετά σταθμεύσαμε για τη νύχτα κοντά στις τραβερτίνες Sliačanská. Είναι ένα όμορφο μέρος στο τέλος του χωριού, εκεί που πηγάζει το Medokýš. Αφού παρκάραμε στον κυκλικό σχηματισμό, πήγαμε μια βόλτα στο δεντρόσπιτο, που φαίνεται από μακριά. Συναντήσαμε επίσης τους οικοδεσπότες με ένα άλογο που τα παιδιά μπορούσαν να χαϊδέψουν. Η βόλτα ήταν σύντομη, περίπου 3 χλμ, οπότε δηλώσαμε αγώνα ποδοσφαίρου για να κουράσουμε τα παιδιά. Κουράσαμε τους γονείς όπως έπρεπε, αλλά όχι φυσικά τα παιδιά. 
Το βράδυ κάναμε φωτιά και ψήσαμε λίγο κρέας γιατί ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Πιο συγκεκριμένα, κάπνισα το κρέας γιατί τα ξύλα που βρήκαμε ήταν βρεγμένα...
Δεύτερη μέρα το πρωί ξυπνήσαμε με χιόνι και αρχή βροχής. Είχαμε πρωινό και ξεκινήσαμε προς την κατεύθυνση του Bešeňová. Στην πορεία, σταματήσαμε στο Kozí vrška για να αναπληρώσουμε λίγο φαγητό. Ψαρέψαμε το Kešky κοντά στον βράχο από τραβερτίνη πάνω από το Bešeňová και ξεκινήσαμε προς τα πάνω. Το μονοπάτι εδώ είναι πολύ απότομο και μέσα στο δάσος είναι επίσης αρκετά σπασμένο. Η «Καλιφόρνια» μας βγήκε εκεί έξω, αλλά έβρεχε και τα γαλλικά βερνίκια ήταν πολύ γλιστερά. Κρίμα, υπάρχει ένα όμορφο μέρος με ένα μαγικό δέντρο. Το γυρίσαμε και έπρεπε να πάμε στο Kalamien στην άσφαλτο. Τόσο βαρετό. Στο Kalameny, παιδιά και παιδιά έτρεξαν κατευθείαν στη ιαματική λίμνη και μετά από ένα μπάνιο στο χιόνι που έπεφτε, πήγαμε μια βόλτα προς το κάστρο Liptovská. Ο δρόμος ήταν λασπωμένος και μοιάζαμε με άγρια γουρούνια, οπότε τα παρατήσαμε λέγοντας ότι αν ο καιρός είναι καλύτερος αύριο, θα προσπαθήσουμε ξανά. Το βράδυ πάλι μπάρμπεκιου δίπλα στα αυτοκίνητα και μετά στέγνωμα πετσετών δίπλα στη φωτιά..
Περισσότερο άγριο κάμπινγκ και συναντήσεις με την αστυνομία
Μετά από μια άλλη κρύα νύχτα, το πλήρωμα της Πολωνίας είχε χορτάσει. Οι υπόλοιποι έχουμε αυτόνομη θέρμανση, αλλά οι τροποποιήσεις του αυτοκινήτου ακόμα περιμένουν. Πράγματι κατάφερα να φτιάξω τη θερμάστρα αερίου που τους δάνεισα, αλλά οι θερμοκρασίες ήταν κάτω από το μηδέν τη νύχτα. Στο τέλος, αποφάσισαν να συνεχίσουν το ταξίδι μαζί μας και να δουν αν θα μπορούσαν να κοιμηθούν ή να πάνε σπίτι το βράδυ. Το πρωί ήταν στεγνό, κάτι που δεν πτόησε τα παιδιά μας και πήγαν στη λίμνη, μόνα τους αυτή τη φορά. Μετά το πρωινό, πήγαμε προς την κατεύθυνση του Lúčky, όπου σταματήσαμε σε έναν καταρράκτη. Ο δρόμος συνέχιζε μέσα από την όμορφη ύπαιθρο προς το Osádek na Orava. Στην πορεία, συμπληρώσαμε το νερό σε ένα πηγάδι δίπλα στο δρόμο. Εδώ στρίψαμε προς τη Μαλατίνα και μετανιώσαμε που όλα ήταν λασπωμένα μετά τη βροχή. Υπάρχουν όμορφα μέρη όπου μπορείτε να περάσετε τη νύχτα. Αυτή τη φορά πήγαμε μέχρι το Liptovská Mara και αγκυροβολήσαμε στην εκκλησία. Το φράγμα Mara ήταν εντελώς αποστραγγισμένο, αλλά ο Μιχάλ και ο Ιβάν πήγαν να κολυμπήσουν ούτως ή άλλως. Φάγαμε μεσημεριανό και ξεκινήσαμε προς το σπίτι της Σέλτικ Havránok. Ο Majo ήταν οδηγός εδώ, οπότε είχαμε και μια ερμηνεία. Είναι ένα πολύ ωραίο μέρος και η θέα αξίζει τον κόπο. Υπήρχε ένας δυσάρεστος άνεμος στο φράγμα Mara που μας έδιωξε μακριά από αυτό το μέρος. Αποφασίσαμε να περάσουμε τη νύχτα στο Vlkolínec's. Εδώ παρακολουθήσαμε το ηλιοβασίλεμα στο λιβάδι και τα παιδιά βρήκαν περισσότερες κρύπτες κοντά στην εκκλησία. Στη συνέχεια, μας έδιωξε από εδώ ένας οικιακός κυνηγός. Με τρελαίνει όταν κάποιος συμπεριφέρεται σαν να είναι ιδιοκτήτης του κόσμου. Στεκόμασταν σε οικόπεδα της πόλης. Πληρώνω φόρους στην πόλη και το κράτος και δεν μπορώ ούτε να διανυκτερεύσω με τα παιδιά μου στη φύση. Πού πάει αυτός ο τρελός κόσμος; Θυμήθηκα ότι ένας φίλος έχει ένα οικόπεδο κοντά στη Liptovská osada σε ένα ωραίο μέρος. Του έστειλα μήνυμα ρωτώντας αν μπορούσαμε να κοιμηθούμε εκεί. Κανένα πρόβλημα παιδιά, ήταν η απάντηση. Τα παιδιά είδαν ένα UFO στον ουρανό το βράδυ και έτσι αποκοιμήθηκαν γεμάτα εμπειρίες. 
Το βράδυ, η αστυνομία χτυπούσε την πόρτα μας και ρωτούσε τι κάναμε εδώ. Συμπεριφέρθηκαν πολύ ευγενικά και τους εξηγήσαμε ευγενικά ότι είχαμε εκλέξει τον ιδιοκτήτη της γης και τους έδειξα τα sms που είχα ανταλλάξει μαζί του. Μιλήσαμε για λίγο για το πώς βγάλαμε τα παιδιά για έστω και λίγο καθαρό αέρα όταν όλα είναι ήδη κλειστά και τα ευχαριστήσαμε που μας προσέχουν. Καληνύχτισαν και έφυγαν. Έτσι φαντάζομαι τη δουλειά της αστυνομίας..
Η νύχτα ήταν ψυχρή, μείον 7 βαθμοί. Ήμασταν περίεργοι το πρωί πώς το πλήρωμα της Renault επέζησε τη νύχτα και εκείνοι, ότι σήμερα ήταν δροσερό. Δεν ξέρω, μπορεί να έσπασαν οι θερμοστάτες στο σώμα τους, γιατί και αυτό το βράδυ ένιωσα κρύο και έχω αυτόνομη θέρμανση. 
Μετά το πρωινό, πήγαμε σε μια κοντινή επιφυλακή από την οποία υπάρχει μια όμορφη θέα σε ολόκληρο τον οικισμό Liptovská. Μετά την επιστροφή στα αυτοκίνητα, το πλήρωμα της Γαλλικής Πολωνίας μας αποχαιρέτησε και κατευθύνθηκε προς το σπίτι. Ταίριαζαν τέλεια με την ομάδα μας και σίγουρα δεν ήταν το τελευταίο ταξίδι μαζί. Η «εξόρμησή» μας συνεχίστηκε στους Ferrate Two Towers, που μας είπαν τα παιδιά, γιατί είναι πραγματικός λόφος. 
Τα κορίτσια έχουν ήδη μαγειρέψει μεσημεριανό.
Μετακομίσαμε στην κοιλάδα Hlavačka για καφέ, όπου συναντήσαμε έναν πολύ ωραίο κυνηγό που είπε στα παιδιά μερικές ιστορίες για τα ζώα που ζουν εδώ και πώς να τα συμπεριφέρονται. Έτσι φαντάζομαι έναν άνθρωπο που φροντίζει τη φύση και όχι αυτόν που μας έδιωξε από το λιβάδι πάνω από το Vlkolínci. Είναι ακόμα για τους ανθρώπους. Μετά τον καφέ αποχαιρετιστήκαμε και πήγαμε σπίτι. Ζήσαμε πολλά σε τέσσερις μέρες και τα παιδιά ρώτησαν πότε θα πάμε ξανά, οπότε ο σκοπός του ταξιδιού εκπληρώθηκε...
Komentáře
Προσθήκη νέου σχολίου