2 Deel: D'Gare ass erbäikomm am Nebel. Ech war virun der Gepäcklaabank fortgaang, fir mindestens e Member vun der Famill ze gewéckelen. Jiddereen huet sech op benodeel Bänke gedréckt a refuséiert mat mir ze spillen wann et Zäit war. Bis elo war ech ënner de Plazen vun de verschiddenen Zich geliwwert, déi mer mat Rees waren. All Kéier wann ech mech erfreelech fir e Spadséiergank erauszestellen, si si mat mir op d'nächst Rasen an dann zréck an d'Schleifmaschinn. D'Rees war wierklech laang. Zousätzlech si mir um Mëttelmann, fir déi gréisste Hëtzt, fir dräi Stonnen an der Mëtt vun de Felder. Bipod huet sougenannte Grenze genannt, ech schüchteren Déieren. Ech hunn dem Buedem zouginn als wier et besser wéi si. A dann hu mer endlech op der Gare eraus gaangen, wou keen aner Zuch Waart war. Mee mir hunn ëmmer nach gehärt, ech weess net firwat.
"Wéi vill ass et?", Huet d'Dita gefrot, hir Aen hallef zou. Et ass Zäit fir mech e Bengel ze geheien! Ech hunn direkt mäi leschte Fang ënner hirem Kinn gesat.
"Bessi, gitt mir eng Paus", huet si op mech gegrommelt. Ech hu mäi Kapp op d'Säit gekippt an hatt traureg ugekuckt.
"Jo, Dir nervt", huet se endlech en Holzstéck opgeholl an op dat anert Enn vun der konkreter Plattform geheit. Ech pressen no him. Si stoung op de Been ier ech zréckkoum. Iwwerall wou hatt geet, ginn ech mat hir. Dës Kéier war et just e klenge Raum am Eck vun enger grousser Hal, iwwer der Entrée vun deem d'Neonzeechen BECLEAN PE SOMMES blénkt (op d'mannst no der Erklärung vum Besëtzer). Ier mer zréckkoumen, waren déi aner Membere vun der Expeditioun op de Been. Si soen, mir wäerten an engem Moment gutt sinn. E bësse verwirrt, hunn ech tëscht hinnen gewieft, an hoffen datt mir dës Kéier de versprache Spadséiergank maachen.
Nees erëm. Enttäuscht sinn ech ënner de Sëtz vun engem aneren Zuch geknuppt. Dëse war besonnesch parfüméierend an komesch kleng. Ausnahmsweis hu se mir och en Ticket vum Guide kaf, well wéi d'Meeschtesch sot: "Den Hond geet an den Zuch an den Zuch kann einfach net hei iwwersinn ginn." An dunn ass dee leschten. Et goung net méi wäit, och wa se wollten, d'Eisenschlaangen, déi sougenannte Schlofkummeren, waren eriwwer. Also wou sinn se sou presséiert? Ronderëm d'Gebai dat d'VISEUL DE JOS Gare ugekënnegt huet, si mir praktesch gelaf fir nach eng Stonn just ëm den Eck ze waarden. Vermeintlech am Bus. Op d'mannst kennen ech hien. De lokale Pub war nach ëmmer zou wéinst de fréie Mueresstonnen, sou datt d'Besëtzer mer éierlech gesammelt hunn déi ech se bruecht hunn. E komesche Koup Metall koum ongeféier fofzéng Minutten ze spéit. Also de Bus gesäit definitiv anescht aus, hunn ech geduecht. Dës Kéier hunn ech de Kuerf net vermeit. Et ass egal, besonnesch wann eppes geschitt. No enger onendlecher laanger Zäit, wärend déi Bipeds a véier Sëtzer mat Gepäck hu misse passen, si mir an der Stad BORSA ukomm. Wat eng Iwwerraschung fir jiddereen, wann ausgeräiften modern Autoe gefuer sinn a Restauranten an de Näh gebrach sinn. De Besëtzer huet de Kapp onverständlech gerëselt: "Firwat si mir och net gefuer, et wier schwéier fir iergendeen eis Kadaver hei ze klauen." No enger kuerzer Degustatioun vum lokalen Iessen hunn d'Bipeds sech fir méi Transport ze fannen. Mir wäerten eng Zäit laang un der lokaler Strooss bleiwen, awer nëmmen eng Dreckstrooss féiert zum Rotunda Suedel an de Stop ass do schlecht. Am Géigesaz zum Biped sinn ech definitiv net dergéint aus dem Dall ze goen.
Ech hunn am Schatt gesat a war geluewt, et war net wäert op enger Leinwand, a méng Besëtzer refuséiert ze goen. True, ech hunn net ze vill Hënn gesinn a wann wann och op der Kette hannert der Zait. Si hunn komesch Gewunnechten. Ech schlofen am Haus am Bett an ech verstinn nach ëmmer net vergiesse op enger Leinwand bis haut.
"Mir hunn e Ritt!" De Bopa Lada war scho wäit ewech.
De Quadradrad Besëtzer ass bereet fir den halwe Präis vun engem Taxi ze liesen. Op d'mannst Laďa's Resultater. Ech froe mech fir mäi Sëtz ënnert dem Passagéierplaz, wieren d'Besëtzer an de Backseats. D'Rees kënne fir ëmmer. Ongeféier hallef sou d'Dame enthusiastesch Kommentarer op eng Kierch am Prislop Saddel, wéi wa si et selwer gemaach huet.
Ech gär verärgert. Da gëtt de Buedem ënnert mir geliwwert. Den Auto gewiehlt a spréngt. Ech soen Iech elo déi staarke Strooss. An et gëtt nach e puer Minutten weider. Ausser, natierlech, éischt. E moderne Gebai nëmmen e bëssen nervös op der Strooss, awer mir hunn Zelter, mir sinn net besuergt. Also Hurra! D'Abenteuer kann ufänken. An ech sinn e Stéck ...
kommentéiert
Foto nei Commentaire