Onder de pittoreske zuidoostelijke uitlopers van de Kleine Karpaten ligt het dorp Smolenice. Het heeft ongeveer 3200 inwoners en behoort tot het district Trnava. Smolenice is voor het eerst gedocumenteerd in een akte van 1256 als villa Solmus.De naam Smolenice is waarschijnlijk afgeleid van verliezers, producenten van pitch. In 13. eeuw behoorde tot het complex van Saint-Saint Jurassic Graven aan het einde van 14. stor. Ctibor van Ctiborice, vervolgens opnieuw door de Pezinok-Saint George graaf in 16. stor. Országovcom en van 17. stor. werd een horend dorp van Smolenice Castle, dat toebehoorde aan de familie Palffy. Aan het begin van 15. en 16. stor. Smolenice werd een stad, ze werden omsloten door een gebouwde muur met wachttorens, bastions. Ze hadden hun wapen, een pilaar van schaamte (schandpaal), een spoorweg en een gat. Van 18. In de 19e eeuw waren er wekelijkse markten, etalages en veemarkten.

Grot Driny

In het verleden trok de boswachter Ján Hirner, wiens zonen Teodor, Richard en Alexander onderzoek deden in de Smolenice Karst, Smolenice-enthousiastelingen naar een mysterieus gat in Driny, waar ze vossen, dassen en marter maakten. Af en toe kroop een hond hierheen, jaagde op het beest en kwam niet terug. Het gerucht ging dat het gat diep was en naar de ondergrondse gangen leidde, maar niemand durfde lager. In het jaar begon 1920 onderzoek in Smolenice Karst en vooral in Driny onafhankelijke groep Smolenice-enthousiastelingen, die ook werden aangetrokken door de schatten van Janošík. Het waren Imrich Vajsabel, Silvester Vallo, Alexander Vallo en Alojz Vajsabel. Later werden ze vergezeld door Štefan Banič en zijn zoon Ján Banič. Iedereen kende het mysterieuze gat in Driny al en probeerde het schoon te maken. Het beslissende jaar was het jaar 1929, toen ze besloten om te beginnen met het schoonmaken van de werkzaamheden in een geblokkeerde schoorsteen in Driny. De eerste die de bodem van de schoorsteen bereikte: Imrich Vajsábel en Ján Banič, die wij beschouwen als de ontdekkers van de grot Drina, aan het einde van het jaar 1929. Beiden maakten vervolgens de eerste ontploffingen aan de onderkant van de schoorsteen en onthulden de gangen met prachtige kralenversiering. De eerste bezoekers kwamen op eigen verantwoordelijkheid naar de grot door de ontdekkingsschoorstenen.

Smolenicky Zamok

De locatie van het kasteel Smolenice ligt aan de noordkant van het dorp. Het werd gebouwd in het begin van onze eeuw op de ruïnes van een oud kasteel.
Het oude kasteel werd gebouwd in het midden van 15. eeuw. Individuele eigenaren hebben het uitgebreid en aangepast aan hun behoeften en smaken.

In 15. eeuw nam het belang van Smolenice toe, omdat in het dorp een kasteel werd gebouwd, dat het centrum en de zetel van Smolenice werd. Het begin van 16. stor. krijg Smolenice Orszaghovci. In 1777 neemt Jan Palffy het smolenicke landhuis over. De familie Palffy woonde niet in het Smolenice-kasteel, de laatste Erdo-dynastie - Kristof III. viel omdat er geen geld was om te onderhouden. Het vernietigingswerk werd voltooid in de periode van de Napoleontische oorlogen toen het hoofdgebouw van het kasteel platbrandde met de toren.

Het huidige Smolenice-kasteel begon te bouwen aan het begin van 20. stor. eigenaar van smolenickeho en vrijwilliger landgoed grof Juraj Palffy st. De eerste werken aan de kasteelmuren begonnen in 1887 door de bast aan te passen. De bastions van het oude kasteel bleven, alleen om op te staan ​​en te schudden. Grof Palffy liet het slot in zijn eigen sectie bouwen volgens het ontwerp van architect Jozef Hubert. De Eerste Wereldoorlog was de oorzaak van de onderbreking van de bouwwerkzaamheden aan het kasteel. Sommige kamers zijn alleen voorlopig aangepast en ondergebracht in het Palffy House-archief. Tot het einde van de Tweede Wereldoorlog werd de bouw niet voortgezet. In 1945 werd de staat de eigenaar van het kasteel, het kasteel nam SNR over en koos het als zijn zomerresidentie. De sluis was voltooid, ingericht en 26.6.1953 werd overgedragen aan de SAS om een ​​representatieve ontmoetingsplaats te worden voor wetenschappers uit de hele wereld.
Binnen het kasteel zijn er verschillende stijlvol ingerichte salons en gangen, maar er zijn geen historisch waardevolle apparatuur.

In de 15e eeuw nam het belang van Smolenice aanzienlijk toe, omdat het kasteel daar werd gebouwd, dat het centrum en de zetel van het landgoed Smolenice werd. In het begin van de 16e eeuw was Smolenice verkregen door de familie Orszagh. In 1777 neemt Jan Palffy het landgoed Smolenice als pion. De familie Palffy woonde niet in het kasteel, dat aanzienlijk was vergaan tijdens het leven van Kristof III, de laatste van de familie Erdody - het ontbrak hen aan geld voor onderhoud. De Napayon Wars - het hoofdgebouw van het kasteel en de toren waren afgebrand.

De bouw van het Smolenice-kasteel van vandaag was begonnen in het begin van de 20e eeuw door Jozef Palffy Jr., de verhuurder van Smolenice en Dobra Voda-landgoederen. Het eerste werk aan vestingmuren begon al in 1887 aan de bastions. Bastions uit het oude kasteel werden bewaard, met hoogte-uitbreiding en nieuw dak. De graaf Palffy liet een kasteel bouwen door zijn architect Jozef Hubert. Tijdens de Tweede Wereldoorlog 1 werd de bouw onderbroken; Voorlopige aanpassing van sommige kamers werd gemaakt en archieven van de familie Palffy bevonden zich daar. De bouw werd niet hervat vóór het einde van de Tweede Wereldoorlog 2. In 1945 werd het kasteel eigendom van de staat; het werd overgenomen door de Slowaakse Nationale Raad die besloot om hun zomerhuis daar te hebben. Het kasteel werd voltooid en ingericht en overgedragen aan de Slowaakse Academie van Wetenschappen op 26 juni 1953 om een ​​representatieve plaats te worden voor vergaderingen van wetenschappers uit de hele wereld.

 

Molpir Museum

Het museum is gehuisvest in een oud pastorie-gebouw. Een deel van de expositie bestaat uit exposities uit de Hallstatt-heuvelfort Molpír. Een regionale historicus en leraar Štefan Jastrabík heeft een hoek in het museum. Eén kamer is van de uitvinder van de ontslagen Štefan Banič. Interessant is de tentoonstelling van oude boeken van 17. - 19. eeuw uit de parochiebibliotheek. De geschiedenis van het dorp op de foto's is gedocumenteerd in de gangen. De flora en fauna van Smolenice en zijn omgeving samen met mineralen bevinden zich in de volgende kamer. In de laatste kamer is de etnografie van Smolenice en zijn omgeving.

openingstijden: di-zo 10: 00-16: 00 tijdens het zomerseizoen

Kamer nr. 1, 2
ARCHEOLOGISCHE BEVINDINGEN UIT HET KASTEEL uit de vroege ijzertijd (7-6 spnl)

Kamer # 3
Een kamer gewijd aan ŠTEFAN BANIČ uitvinder van de parachute

Kamer # 4
Zeldzame boeken uit de parochiebibliotheek, een hoek gewijd aan STEFAN JASTRABIK en ALEXANDER KOTLAN

Kamer # 5
Mesozoïsche en tertiaire fossielen uit de omgeving van Smolenice, fauna en flora van de Kleine Karpaten, verzameling vlinders

Kamer # 6
Wederopbouw van ruimtes vanaf het einde van 19. eeuwse authentieke cartridges, gereedschap, klederdracht

Galerij van het Museum van Molpír

Waterreservoir van Horné Orešany

Aan de beek Parná werd gebouwd ten noordwesten van het dorp, omdat Igramského grove Water Reservoir Upper Orešany. In het verleden werden broedvijvers boven het reservoir gebouwd.

• Stroom: Stoom
• Volume: 3,50 mil.m3
• Overstroomd gebied: 0,50km2
• Doel: ZRbEO (Z - irrigatiewaterbron; Rb - vissen; E - gebruik van waterkracht; O - bescherming tegen grote wateren)

size:	50 ha
organisatie:	MsO Trnava
gebruiker:	SRZ
karakter:	karper water

Záruby - naar de hoogste top van de Kleine Karpaten met knoflookgeur

Kleine Karpaten. Een lange, licht gemodelleerde beboste muur die zich bijna honderd kilometer uit elkaar uitstrekt en Záhorie scheidt van Dolní Považie. Prachtige pittoreske heuvels met een overvloed aan prachtige uitzichten, fantastische uitzichten, ruïnes van middeleeuwse kastelen, grotten, parallelle bars, valleien ...

De kleine Karpaten zijn een beetje buiten de belangstelling van toeristen. Hiervan gaat een reeks "knipperlichten" naar het Tatragebergte, naar eindeloze menigten hier om een ​​paar pieken te ontmoeten, die toegankelijk zijn voor het toeristische publiek. Dit in de zomermaanden.

In de lente, herfst of winter wanneer ze zijn Tatrabovendien komen deze "blinds" voor gesloten toerisme niet eens naar de heuvels die verder naar het zuidwesten liggen, de Kleine Karpaten. Daarom bied ik de eerste artikelen over pieken aan Malých Karpatendie veel onvergetelijke ervaringen en gematigde rondleidingen kunnen bieden. Vind ons leuk tijdens het laatste verlengde weekend ...

Op scherpe steen

De kozijnen zijn de hoogste piek van de hele Kleine Karpaten. Hun steile beboste hellingen stijgen van het oppervlak van het reservoir beuk in Bukovská brázda, dat de bergrug van de Kleine Karpaten in twee verschillende helften verdeelt. Een aantal exitroutes leiden naar Záruba. Van Smolenice, Trstín of reservoir Buková. We hebben de laatste van de genoemde opties voor uitvoer gekozen.

We rijden van de parkeerplaats langs de dam van het Buková-stuwmeer naar het kruispunt van toeristische borden. Vanaf daar klimmen we steil het bos op langs het rode wandelpad. Door een prachtig, meestal beukenbos, stijgen we op naar de ruïnes van een middeleeuws kasteel Scherpe steen, dat vrij groot is en dankzij de weelderige vegetatie helemaal geen idee hebben wat we ervan kunnen verwachten.

Het kasteel van Ostrý kameň bevindt zich op een hoogte van 562 m op een scherpe kalkstenen rotsrug, die scherp naar het westen helt. Het kasteel werd gebouwd tijdens 13. eeuw en diende om de zogenaamde Tsjechische Weg te beschermen. Het werd zwaar beschadigd in 1704 tijdens de rebellies van Estates en is sindsdien in verval geraakt. Toch zijn de ruïnes van het kasteel een bezoek waard. Er zijn mooie uitzichten op de omliggende toppen, vooral de nabijgelegen, vanaf de afzonderlijke hoogtes voorhoofd (716 m) en Veterlin (724 m), diepe beboste valleien en aangrenzende bergen. Meer informatie over het kasteel is te vinden in een apart artikel.

Top van Záruba

Vanaf het kasteel loopt het rode wandelpad langs de open kalkstenen bergkam met talloze rotsen. Zeer mooi landschap met prachtige uitzichten. In de lente zijn er veel beschermde bloemen die geschikte vegetatieomstandigheden hebben gevonden. Nogmaals, we betreden het bos en zijn koele schaduw. Kort daarvoor zullen we een silhouet in het zuidwesten zien Zwemmend kasteel, die omhoog komt op een steile kalkstenen balk. De klim versoepelt, meer rotsen verschijnen en na een tijdje de piek Deurkozijnen (767 m) met een houten kruis, een wegwijzer en een doos met een topboek waaraan we onsterfelijk maken.

In de Kleine Karpaten is het niet langer mogelijk, we zijn op hun hoogste punt. Het perspectief is beperkt voor volwassen beuken, behalve voor het zuiden. In het zuiden zien we de piek van Veľká homoľa met een beroemde uitkijktoren, een scherpe kalkstenen piek Vapen enz. Inspanning was zeker de moeite waard. De buitengewone waarde van Zárub wordt bewezen door het feit dat Záruby een nationaal natuurreservaat is, dat werd uitgeroepen in 1994.

Afdaling vanaf de top van Záruba

Na een korte rustpauze dalen we af naar kruispunt Záruby (745 m), waarop we rechtsaf slaan en het groene wandelpad volgen om de steile zuidelijke helling van de Záruba-piek af te dalen. We worden omringd door een helder beukenbos met echte bosreuzen. De oudste, niet langer in staat om de effecten van de zwaartekracht te weerstaan, viel op de grond om ruimte te maken voor de volgende generatie bos.

Een scherpe geur van knoflook begint de neus binnen te dringen. En inderdaad, in het kreupelhout verschijnen hele velden met bloeiende berenknoflook. Ik heb hem nog nooit ergens in de kleine Karpaten gezien. Tientallen en tientallen hectaren bos bloeiden letterlijk en zijn geparfumeerd met een sterk aromatisch aroma van knoflook.

We beginnen eraan zadel Záruby (625 m), waarin de blauwe en groene TZ linksaf slaan naar Smolenice Castle en het Jahodník-kamp hieronder Grotten Driny. We gaan recht naar het westen langs het blauwe pad naar de diep beboste vallei tussen de toppen van Záruba en Veterlín. We gaan nog steeds vergezeld van de bedwelmende geur van knoflook ...

Door de bomen kunnen we het kasteel Ostrý kameň een tijdje zien, dat we een paar uur geleden hebben bezocht en we komen op een verharde weg, waar we rechtdoor blijven gaan kruispunt Brezinky (349 m), waarop we beginnen op de asfaltweg, die ons na een tijdje (aan de rechterkant) terugbrengt naar het startpunt bij het stuwmeer Buková. Het hele circuit kost ons ongeveer 5 uur inclusief stops en fotografie, de totale hoogte is ongeveer 450 meter.