Žiar is een bergketen in Slowakije,
het is gelegen tussen het Hornonitra-bekken in het westen en het Turčian-bekken in het oosten, het grenst aan Mala Fatra in het noorden en de Kremnické-heuvels in het zuidoosten. Het oosten wordt begrensd door het Velká Fatra-gebergte. De hoogste top is Chlieviská (1024 m). Het belangrijke zadel van Vyšehradná scheidt de onderverdelingen van Sokol en Vyšehrad.
OMGEVING
Tijdens het zomerseizoen biedt de omgeving van Dřevěnice bij Vinklíka u wandelroutes door de prachtige Žiarska-vallei naar de toppen van de Westelijke Tatra (Baranec - 2148m, Plačlivé - 2126m, Baníkov - 2177m, Príslop - 2178m, Tři kopy ...).
In het winterseizoen verwelkomen het skigebied Žiar - Dolinky (1,5 km), het skigebied Opalisko - Závažná Poruba (15 km) u graag in het skigebied voor niet veeleisende skiërs.
Het skigebied Jasná Lage Tatra (30 km), het skipark Ružomberok (40 km), het skigebied Čertovica (30 km) hebben geen introductie nodig.
In het winterseizoen zullen fans van ski-alpinisme tot bezinning komen.
Waarschuwing: In het winterseizoen moeten de waarschuwingen van de bergdienst, die informatie geeft over lawinegevaar en sneeuwcondities, niet lichtvaardig worden opgevat.
In het zomerseizoen bieden het waterpark Tatralandia (15 km) en het thermale park Bešeňová (30 km) hun diensten aan.
Er zijn ruime vismogelijkheden in Liptovská Mara, u kunt hier ook een rondvaart maken op een boot met een capaciteit van 50 zitplaatsen.
Een van de belangrijkste archeologische vindplaatsen in Liptov is het nationale culturele monument Havránok.
Een complex van gereconstrueerde objecten van de Púch-cultuur uit de late ijzertijd (woningen, oven voor het bakken van keramiek, een offerplaats met een offerkuil, een complex van wallen met een toegangspoort, enz.).
De meest bezochte grot in Slowakije is traditioneel de Demänovská jeskyně svobody. De grot bevindt zich in het ingangsgedeelte van de Demänovské-vallei en omvat het langst bekende deel van het ondergrondse systeem van Demänovské-grotten.
Frisse lucht is immers altijd gezond, en lekker eten in het tuinhuisje zitten...
Demänovská grot van vrijheid is een karstgrot in de Lage Tatra in de Demänovské-vallei, een van de Demänovské-grotten. Het werd in 1921 ontdekt door Alois Král en zijn lokale assistenten Adam Mišura, Ota Hrabal en Jarmila Vránová. Demänovská jeskyné svobody is de meest bezochte grot die toegankelijk is voor toeristen in Slowakije.
De Grot van de Vrijheid heeft de rijkste druipsteendecoratie van de bekende Demänovská-grotten. Het kunstmatig gegraven toegangsgat bevindt zich op de westelijke helling van Demänovská Poludnice op een hoogte van 870 m boven zeeniveau, ongeveer 50 m boven het niveau van de Demänovka-stroom. Het is toegankelijk sinds 1924. Van de totale lengte van 8897 m (inclusief de Pusta-grot) is ongeveer 1600 m toegankelijk voor het publiek.
De grot bestaat uit koepels, hallen en gangen, gemaakt in zes grotniveaus die tijdens het Pleistoceen zijn gevormd. De ondergrondse stroom van Demänovka stroomt momenteel op het laagste niveau. De grotruimten zijn versierd met levende druipsteenformaties, geel tot rood gekleurd met verbindingen van ijzer en mangaan. Glazige rietjes en dikkere stalactieten verschijnen aan het plafond, robuustere stalagmieten en stalagnaten op de bodem en druipsteenwatervallen op de muren. De holtes van de grotbodem worden opgevuld door de meren Korálové, Zlaté, Hroznová en Leknínová. De zeldzaamheden van de Grot van Vrijheid zijn de rijpe stalactieten in de Schatkamer en de grotparels - erwtachtige ballen - op de bodem van het meer in de Grote Koepel. Dat de stalactieten heel langzaam groeien, is bijvoorbeeld te zien aan het glazige stro in de Grote Koepel, dat in 10 jaar tijd slechts 1958 mm groeide (68-2), wat overeenkomt met de afzetting van 13,5 mm3 CaCO3.
De temperatuur van de grot is 6-7 °C en de relatieve luchtvochtigheid bereikt 95-97%. Drie openingen naar de oppervlakte op een hoogte van 812, 870 en 889 m boven zeeniveau zorgen voor een sterke diepgang, wat de grot een dynamisch karakter geeft.
Uit de Pleistocene fauna werden de botten van een holenbeer (Ursus speleus) gevonden in Medvědí hodba. De Tatra-grotkreeft (Niphargus tatrensis) leeft in de kleivijvers aan de oevers van de ondergrondse Demänovka, en tussen de grotvleermuizen werd hier de grote vleermuis (Myotis myotis) gevonden. Verschillende soorten algen en mos groeien in de buurt van de elektrische reflectoren (Smuteční vrba-waterval, Sněžný dóm).
Demänovská ijsgrot (Sol. Demänovská-ijsgrot, Pools: Demianowska Jaskinia Lodowa) is een gletsjergrot in de Lage Tatra in de Demänovská-vallei, een van de Demänovská-grotten. De eerste schriftelijke verslagen dateren uit 1299, waardoor het een van de oudste beschreven grotten in Europa is.
Het is gelegen in de Bašta nad Kamennou chatou bradl. Van de totale lengte van 1900 m is 680 m open voor het publiek.Na de ontdekking van de Demänovské-grot van de vrijheid nam de belangstelling voor de ijsgrot af. Na de reconstructie van de houten trappen en elektrische verlichting werd het in 1952 heropend voor het grote publiek. De ingang bevindt zich boven Kamenná cháta op een hoogte van 740 m boven zeeniveau, ongeveer 90 m boven het huidige niveau van de Demänovky-stroom.
De grot bestaat uit ruime gangen en koepels, verdeeld over drie grotniveaus. De grot wordt betreden via een nauwe spleetdoorgang naar de laagste verdieping, 40 m lager gelegen, waar alleen de Grote Koepel en de Kmetův-koepel permanent bevroren zijn door vloerijs en robuustere stalagmieten en stalagmieten. In het voorjaar hangen er ook ijsstalactieten aan het plafond. De overige gebieden hebben geen meer permanente ijsformaties en worden gekenmerkt door druipsteenformaties, aan de oppervlakte grijs tot zwart gekleurd door het roet van pekweiden. De ijstijd van de grot werd mogelijk gemaakt door de verticale vorm van de ingangsdelen, die het binnendringen van warme lucht in de zomer voorkomt. De stabiliteit van ijsformaties in de zomer hangt af van de mate van afkoeling van de grotwanden en de ophoping van ijs in de winter. De relatieve vochtigheid in de grot varieert van 96 tot 98%. IJs begon zich ongeveer 400-500 jaar geleden in de grot te vormen, wat kan worden afgeleid uit de dikte van het vloerijs en de duidelijke gelaagdheid in Kmet's Dome. De oorspronkelijke druipsteengrot was dynamisch met vrije circulatie van grotlucht. Door te dempen en dicht te slibben, dus door de onderste openingen af te dichten, veranderde de grot op natuurlijke wijze in een statische grot. Zo ontstonden de voorwaarden die nodig zijn voor de ijstijd.
Na het onverstandige graven van de onderste opening tijdens de toegankelijkheidswerken in 1950-51, werd de grot opnieuw dynamisch met sterke luchtstromen. Door deze ingrepen werd het microklimaatregime van de grot dermate verstoord dat het ijs en de ijsversiering volledig dreigden te smelten. De inspanningen van vele enthousiastelingen en experts, speleologen om de ijsgrot van Demänovská te behouden, waren echter succesvol, het klimaatregime van de grot werd aangepast en de grot werd bewaard als een ijsgrot. Andere ingrepen, vooral tijdens de reconstructiewerkzaamheden in 1974-76 en bij het toegankelijk maken van andere delen van de grot, werden zo gedaan dat het klimaatregime van de grot niet werd verstoord. Passende ingrepen in het hydrologische regime van de grot creëerden daarentegen de voorwaarden voor de geleidelijke groei van ijs in de grot.
Onder de grotvleermuis overwinteren hier de grote vleermuis (Myotis myotis), de baardvleermuis (Myotis mystacinus), de langsneusvleermuis (Plecotus austriacus), de noordelijke vleermuis (Eptesicus nilssoni), de zwarte vleermuis (Barbastella barbastella) en de oostelijke vleermuis (Myotis blythi).
Een interessant kenmerk van de Demänovská-ijsgrot is het zogenaamde "Bezoekersboek" op de gesinterde muur met handtekeningen van beroemde historische figuren (de oudste handtekening dateert uit 1714) en vondsten van botten van een holenbeer (Ursus speleus).
