We kozen Černá hora als de volgende bestemming van de halve dagtrip vanuit Janské Lázně. Omdat we nog kilometers te gaan hadden van de afdaling vanuit Sněžka, besloten we dat het genoeg zou zijn om de minder dan twee kilometer van de kuuroordcolonnade naar de opstapplaats van de Černohorský Express te lopen. Dat is de naam van de kabelbaan die naar de top van Černá hora gaat. Gezien de tijd van het jaar, namelijk half mei, wanneer het winterseizoen er niet meer is, maar het zomerseizoen nog ver weg, zijn de passagiers op één hand te tellen. Nou, we waren alleen op reis in de 8-persoons cabine.
Montenegro hij is 1299 hoog en er bovenop staat een tv zender. Onze eerste stappen leidden naar het uitkijkpunt Panorama. Als u besluit de 106 treden te beklimmen, bereikt u het uitkijkplatform op een hoogte van 21 meter. Het weer was ons goed gezind, dus we hadden een prachtig uitzicht naar alle kanten. Ook het Černohorské-veen is een bezoek waard, het grootste bosachtige moeras in het Reuzengebergte. De maximale diepte van het moeras is 2,5 meter. Hier is een educatief pad met informatiepanelen aangelegd, dat van het kabelbaanstation naar de Pardubice-hutten leidt. Fietsers mogen er niet in. Het is echter geopend van juni tot oktober. We hadden dus pech in mei...
We liepen tenminste door de buurt hotel Černá bouda en het Mountain Hotel, d.w.z. plaatsen die bedoeld zijn voor de huisvesting van wandel-, ski- en fietsliefhebbers, paragliders en rogalisten niet uitgezonderd, die ook vaak naar Černá Hora gaan voor hun adrenaline-activiteiten. De 1e Krkonoše educatieve fietsroute met een lengte van 16 kilometer stond ook open voor fietsers.
We waren nog meer verrast door de aanblik van Sokolská bouda, die in 1929 werd gebouwd en een van de grootste blokhutten in Tsjechië was en eigenlijk nog steeds is. Na 1989 werd het teruggegeven aan de Sokols, waarna de eigenaren verschillende keren wisselden, en omdat ze niet konden concurreren met meer welvarende en moderne accommodatiefaciliteiten, begon het onstuitbaar achteruit te gaan. Ik weet niet of ze het alleen heeft gedaan of met hulp van iemand, maar op het eerste gezicht is het duidelijk dat het moeilijk is om haar te redden. De dichtgetimmerde ramen, de altijd aanwezige kleverige stukken hout en eterniet waarmee het huisje in de jaren dertig werd gehavend om het te beschermen tegen slecht weer, gewoon een treurige aanblik.
Toen ik vervolgens geïnteresseerd was in wie de huidige eigenaar is, vond ik informatie op internet dat Sokolská bouda eigendom is van een Praagse ontwikkelaar die van plan is op zijn terrein een nieuw hotel te bouwen. Dus wie weet hoe het allemaal afloopt. Na een paar kilometer rondlopen, keerden we terug naar de kabelbaan en daalden we af naar Janské lázně. De reis was leuk, maar het zou waarschijnlijk nog interessanter zijn in de zomer, wanneer het educatieve pad door de Black Mountain Bog open is.
Reacties
Reactie toevoegen