Levering via magisch Griekenland

Griekenland is mijn favoriete land. Ik heb Corfu, Kreta bezocht en in het verleden van Patras naar Athene gereden, dus ik keek uit naar deze reis. Er was enige bezorgdheid omdat we Leonard ook meenamen. Het was niet zijn eerste reis, hij was al twee maanden in Kroatië, maar daar woonden we in een appartement. Nu was hij 10 maanden oud en gingen we drie weken in de auto slapen en hadden we nog ca. 3500 km voor de boeg. Leonard heeft fantastisch werk geleverd.

    

In de middag ging de reis verder richting de Meteora kloosters via Skopje en hadden we een vlag op het plan staan bij het meer van Ohrid. Tijdens de nachtelijke overtocht door Skopje werden we even geschrokken toen een ongemarkeerde auto met een knipperend stoplicht ons tegenhield en politieagenten eruit stapten. Eigenlijk waren ze geïnteresseerd in onze Mitsubishi en ze begrepen vooral niet wat we 's nachts in deze contreien deden.

Toen ik hen uitlegde dat we naar de Meteora gingen, ging de rest van het gesprek over de auto. Ik heb hier nog één ding begrepen. Het is niet erg goed om een ​​klein aantal toegestane dagelijkse transacties op uw kaart te hebben ingesteld. Na de tiende betaling van ongeveer 50 cent bij de tolpoortjes rond Skopje liet de kaart me niet los en was de dame niet erg bereid om euro's aan te nemen.

Gelukkig heb ik altijd drie kaarten van twee verschillende banken. Het meer van Ohrid was net zo dood als vóór de start van het seizoen. Hoe dan ook, het is een leuke plek en we hebben wat uitgerust en zijn door de vele bochten verder gegaan naar Meteora.

Onderweg kwamen we een magische plek tegen die waarschijnlijk alleen de lokale bevolking kent. Je vindt het aangegeven op de kaart aan de rivier de Venetikos. We zijn hier de hele dag gebleven en hebben ons fantastisch opgefrist.

We kwamen de volgende dag 's avonds aan in Meteora en het uitzicht bij zonsondergang was adembenemend. Wij bleven ter plekke slapen. waar we alle kloosters in de palm van onze handen hadden, maar helaas kwam uit wat ons werd verteld door een Amerikaanse toerist, die geïnteresseerd was in de stickers op onze auto. Hij zei dat er 's avonds ontzettend veel muggen waren. Vreselijk krachtig is een understatement. We hadden toen nog geen netten voor de ramen, dus kookten we in onze eigen huid in de auto omdat we niet levend opgegeten wilden worden. Hier hebben we de volgende dag het beste bedacht bescherming van muggen. De dame in de winkel waar we water kochten adviseerde ons. Het is eigenlijk een smeulende spiraal waar rook uit komt en je gemoedsrust hebt van muggen in de omgeving.

De andere dag we hebben de twee kloosters ook van binnen bekeken. Ongeveer 300 trappen en een hitte van 40 graden in een spijkerbroek met Leonard aan mijn handen bezorgden me moeite. Deze plek is ongelooflijk mooi. Ik geef je een tijdje gratis advies. Loop de trap op in een korte broek, tijdens de beklimming naar het klooster hoef je geen lange broek aan. Voordat je binnenkomt, lenen ze je een laken om je blote voeten te bedekken. Het is absoluut beter dan stomen in een spijkerbroek op de trap, zoals ik demonstreerde. Hoe dan ook, ik heb geen spijt van de klim want het uitzicht vanaf hier is fantastisch en ik begrijp waarom de monniken besloten hier te gaan wonen.

De reis ging verder naar Olympus. We wilden het in ieder geval van een afstandje zien, omdat we niet met Leonard op stap durfden te gaan. Beneden Olympus bezochten we een prachtige tempel gewijd aan Zeus en gingen daarna verder naar de parkeerplaats, vanwaar we naar de berg van de goden klimmen. We namen een paar mislukte foto's en gingen verder naar de zee. Ik zal internet gebruiken om me te helpen met de foto van Olympus. Geen van ons is iets waard.

Onze bestemming zou de laatste centimeter van het Chalkidiki-gebied zijn Athos. Het is niet zo toeristisch als de eerste twee en heeft prachtige kloosters. Onderweg stopten we in het kleine stadje Stavros. Ik wist niet eens dat de stad bestond en we stopten hier alleen omdat we moesten tanken. We waren zo gecharmeerd dat we eigenlijk de rest van onze vakantie hier hebben doorgebracht. Het strand hier is zacht zand, veel leuke bars direct aan het strand en in de stad, aardige mensen en redelijke prijzen. Toeristen hier zijn alleen Bulgaren en Grieken.

Leonard genoot enorm van onze middagkoffie in de strandbar. Veronika vond het leuk om elke avond in de stad te winkelen. Het zeer aardige personeel aan de bar en het toilet direct naast de bar droegen bij aan het comfort. Bovendien vonden we een perfect verborgen plekje op de parkeerplaats onder een boom, niet ver van de bar zeg maar, in het centrum van de stad, waar we 's nachts sliepen en overdag onze auto in de schaduw hadden staan, dus hoewel Veronika de lunch in de auto kookte, hadden we daar een aangename koelte. Wat zou je nog meer kunnen wensen?

Natuurlijk namen onze dwalende benen ons mee naar boven naar het oorspronkelijke doel van Athos. Onderweg ontdekten we geweldige stranden voor de lokale bevolking. Ons doel stelde teleur. Campings en stranden op het schiereiland Athos waren commercieel en duur, en parkeren was overal verboden. We besloten te proberen met de auto verder te rijden naar het einde van het schiereiland naar het klooster. Maar de reis eindigde zelfs voor onze offroad op het strand, wat privé bleek te zijn en we eruit werden gezet.

Snel vooruit naar de geweldige stranden die we onderweg ontdekten. We sliepen hier een paar nachten direct aan het zand, niet ver van de zee. Veronika heeft zelfs een tuin voor de auto gemaakt met een voetpad naar de zee. Gewoon mooi. De lokale bevolking die momenteel de bar aan het voorbereiden was voor het seizoen liet ons dat zonder problemen doen toen we een biertje met hen dronken en we vroegen beleefd of ze dat erg vonden. Ze waren veruit een van de mooiste plekken waar we ooit hebben geslapen. 'S Avonds hebben we een vuur gemaakt en er ontbrak niets tot in de perfectie.

De rest van de vakantie sliepen we afwisselend op verlaten stranden of in het kleine stadje Stavros. Elke keer aan een ander uiteinde van het strand, mogelijk in het stadje Olympiada, dat tussen deze twee punten lag en een hele mooie boulevard aan het strand had. We konden niet eens kiezen welke we het leukst vonden.

Toen we ons hier een beetje begonnen te vervelen, zijn we weer naar Athos gegaan met de bedoeling om per boot de kloosters te gaan bekijken. Wij wilden bij één ervan uitstappen en daar rondrijden. Brugfout, de door ons gekozen veerboot stopte nergens, dus we zagen alles alleen vanaf de zee. Hoewel vrouwen deze kloosters niet mogen betreden, wilden wij ze toch graag van dichtbij zien. Op de terugweg naar Stavros begon er iets te stinken en mijn stuurbekrachtiging werkte niet meer. Mica's servo viel uit, we stopten in het stadje Stratoni en zochten hulp. We vonden een dienst en toen de vrouw des huizes een monteur wist te vinden, legde hij ons uit dat het het beste was om de riem die de servo aandrijft door te snijden en dat we zonder de booster naar huis zouden gaan. Met de riem om zou de servo droogdraaien en het gevaar lopen vast te lopen of te verbranden. Gelukkig dreef deze riem alleen de servo aan. Met een nieuwe auto zouden we ingeladen worden, daar drijft één riem alles aan. Ik heb drie riemen, dus maar twee. Vanaf dat moment genoot ik van de reis zoals in de oude Škoda 120. Hierdoor hebben we de terugreis, die zoals op de kaart aangegeven, door Bulgarije had moeten lopen, iets aangepast. De realiteit was dat we via Macedonië naar Belgrado terugkeerden. Ik rij liever met een auto van twee ton zonder booster op de snelweg dan door bochten. We geven Bulgarije nog een keer.

Twee dagen lang kozen we i naar de mooie Alistrati-grot a naar de stad Kavala. De stad is een klassieke haven met hoge muren, maar niets bijzonders. De grot is prachtig, ook al heeft Leonard er op mijn handen doorheen geslapen. De weg ernaartoe is niet goed aangegeven en ik volgde een beetje mijn intuïtie, waardoor we op onverharde wegen terechtkwamen. We hebben tenslotte een offroad, dus waarom zouden we die niet een beetje luchten? Veronika was bang dat we verdwaald waren, maar ik wist dat mijn richting de juiste was, alleen moest er een betere manier zijn. We vonden het alleen onderweg vanuit de grot. Nou, ik ben een beetje verdwaald, en dan?

Ze hebben zich verslapen We hebben na geen naam strand onder andere appartementsgebouwen. Za ons v walnoten geparkeerd mijn sen Dus jsem se in de ochtend geliefd. Ze kwamen binnen z hem man en vrouw uit Scandinavië, ze gingen zitten na opvouwbaar rondje a ze vertrokken richting kleine stad. Op die manier si ik presenteer uw pensioen.

Leonard was de hele vakantie geweldig, ondanks een klein ongelukje waarbij hij zijn hand lichtjes verbrandde aan het muggenspray. De dokter waar we naartoe gingen voor behandeling was waarschijnlijk de slechtste dokter die we ooit hebben gezien en zijn bezoek was volkomen onnodig, maar iedereen die een kind heeft kent die angst en bezoekt liever een dokter om iets niet te onderschatten en er vervolgens spijt van te krijgen. Ik waardeerde hier dat ik een reisverzekering voor het hele gezin heb, want ook al ligt Griekenland in de EU, de verzekeringskaart betaalt alleen voor je in staatsziekenhuizen, en de dichtstbijzijnde was in Thessaloniki. In toeristencentra vind je alleen privéartsen en zij betalen als je geen verzekering hebt. De afspraken waren ingewikkeld en er kwam thuis een einde aan, maar uiteindelijk werd het allemaal opgelost.

Na drie mooie weken kwamen we in één adem thuis. Leonard sliep het grootste deel van de weg. Een beetje adrenaline ervaarden we in Slowakije toen na middernacht het eerste open tankstation van Saha in Zvolen was. Het reservaat scheen voor ons sinds Boedapest en Mičiná, naar mijn mening was het reservoir drooggevallen, maar het hield ons zoals altijd vast.