Little Fatra zal het hele jaar door niet teleurstellen. Zelfs niet in de winter, wanneer de meeste toeristen liever in hun huis warm zijn en wachten op de lente en het stof op de hooibergen. Mijn rampen waren niet zo stoffig maar toch vies sinds het laatste bezoek aan het beschermde gebied Poodří, maar het was niet mogelijk om mijn hielen uit Ostrava te trekken. Vooral wanneer meteorologen de laatste twee dagen van mooi weer beloofden.
Malá Fatra in de winter en met bivak: Wandeling door Chata pod Suchý, Suchý en Malý Kriváň
Fatra het is letterlijk achter de humny, het duurt niet lang om daar te komen. Dacht van het noordoostelijke eiland van de Tsjechische Republiek. Ik maak een afspraak met Martin S. voor twee starterbieren. Oorspronkelijk waren we het eens over Lysá hora, maar ik kon twee dagen en Malá Fatra niet weerstaan. Dus gaan we elk ons doel alleen na. Het is bijna een klassieker in Žilina. De trein kwam laat aan en de passagier naar Strečno "fujazdil" een paar minuten geleden. Ik vervloek de koerier omdat het mijn schema verpestte. Ik heb vandaag geen kans om voor zonsondergang naar Malý Kriváň te lopen. Nou ja, ik pak nog twee biertjes op het lokale station. Ze hadden geen melk of cacao... Ik stap op de volgende trein richting Strečno (360 m) en met andere medepassagiers gaan we richting de uitgang.
Strecno en Starhrad
Na tien minuten zijn we op de bestemming. Of eigenlijk aan het begin. Sommige. Het is half twee, dus nog ongeveer 4 en een half uur tot zonsondergang. Nou, ik zet het alleen op Suchý... Rond Váh, breng ik het naar de kruising met een rood licht bij de voetgangersbrug over Váh. Na de rode markering ga ik verder. Klassiekers. Zwaai naar het kasteel van Strečno hoog boven het Váh-niveau, zo snel mogelijk op het kruispunt Podhradské (420 m), waarachter het trottoir onaangenaam afloopt. Adem en hartslag versnellen, zelfs de gletsjer die het bospad bedekt, draagt niet bij aan het welzijn. Ik overweeg zelfs om de katten eruit te trekken, want omhoog kan echt niet. Maar er is niet veel sneeuw in de buurt, misschien verdwijnt het over een tijdje en zie ik eruit als een pako hier bij katten. Maar de gletsjer bevindt zich ook bij Varín Castle, beter bekend als Starhrad. Daarom klim ik niet naar de toren, ik maak gewoon een paar foto's van onderaf.
Chata-pod Suchý
En dan weer omhoog. Na een prachtige bergkam met fantastisch uitzicht op de lus van de rivier de Váh in de Domašín-meander. De beuken zijn bladloos, de prachtige dennen geven geen schaduw aan het uitzicht. En de ijsberg zal en zal niet verdwijnen. Soms is het wegdek droog. Dan schijnt de zon erop. Maar soms is het net een broeikas... De katten blijven nog steeds in de bagel. Het is al bloedheet in het bos, de vogels zingen als een race. Waarschijnlijk voelt hij de naderende lente al. Even verderop beukt een specht tegen een boom en wil niet op de foto. Monster één, ik heb maar twee niet zo goede foto's. Eindelijk is de stijgbuis achter me. En een ijskast. Dus ik zou niet naar beneden willen. Ik zou de katten waarschijnlijk echt aandoen. Wat ik de fanatiekelingen ook aanbeveel, die ik op het rechte stuk voor Chata pod Suchý (1 m) tegenkom. Jongens, ik ben echt niet jaloers op jullie degradatie. Eindelijk is Chata pod Suchým er. Leeg van binnen, aangenaam verwarmd, de zon schijnt door de ramen naar binnen. Ik bestel knoflook en bier. Ze vielen allebei als een vuilnisbak in me... Ah, nu nog wat meer uitstrekken... Stop de duivel, het zou fijn zijn om zo te luieren in het huisje, maar we moeten verder. Je kunt het hele artikel lezen op Treking.cz
Reacties
Reactie toevoegen