De regio Hont, gelegen in het zuidelijke deel van centraal Slowakije, biedt veel natuurlijke en culturele monumenten. Wij zijn gevestigd in een ogenschijnlijk onopvallend zuidelijk deel van de regio, waar minder bezochte natuurmonumenten zijn, maar wellicht interessanter voor de wijde omgeving, omdat er weinig "gekeken" wordt .. 
Dit weekend begon erg saai en regenachtig, dus we konden niet wachten tot het weer eindelijk opklaarde en onszelf trakteerden op tenminste een kleine wandeling in de natuur. We waren in de stemming voor een gemakkelijke tocht, gecombineerd met prachtige uitzichten, dus gingen we richting Krehora. Dit natuurmonument bestaat uit een overhangende rots, die uit het bos steekt en doet denken aan een bosrotsterras. Het ligt boven het dorp Čebovce, wat voor bezoekers een aanwijzing kan zijn hoe ze deze plaats kunnen vinden. Vanuit het dorp draait u richting Zvolen en na een paar minuten ziet u aan de rechterkant van de weg een oprit en daarachter een bospad dat u naar Krehora brengt... 
Kaart van Krehor om te downloaden
Veel mensen zouden deze wandeling leuker kunnen maken door bijvoorbeeld paddenstoelen te plukken of foto’s te maken. Omdat het na een periode van hevige regenval was en er overal veel paddenstoelen stonden, werden ze meteen mijn inspiratiebron voor fotografie.
Uitzicht op de omliggende bossen opent zich richting de rotsoverhang. 
De wandeling door het bos was inspirerend, maar de beklimming naar Krehor in deze periode zou ik onvergetelijk noemen. Deze keer werd bevestigd dat zelfs de plaatsen die we hier bezoeken ons vaak kunnen verrassen met hun sfeer. Het is bronsttijd, dus het is gebruikelijk om herten in het bos te horen, maar op deze locatie weergalmde letterlijk alles vanuit het bos direct onder ons, dus we hadden het hele spektakel in de palm van onze handen. 
Je zou hier waarschijnlijk niet van willen vallen...
Stel je voor dat je door een stil en vredig bos loopt, en zodra je op je bestemming aankomt, begin je, vooral dankzij de echo, het letterlijk brullen van een heel groot aantal herten te horen. De perfecte panoramische uitzichten droegen bij aan de gevoelens die we hadden tijdens deze ervaring. We luisterden een tijdje naar de communicatie van de dieren in het wild en stelden ons alleen het dierenrijk onder ons voor, gehuld in de bomen. 
Ik dacht dat als ik daar op dat moment alleen zou zijn, ik waarschijnlijk liever terug zou rennen naar de veiligheid van de beschaving. Maar aangezien ik altijd een vriend of vriendinnen bij me heb, hoef ik me geen zorgen te maken. Ik ben blij dat we dit jaar zo'n bosachtige sfeer hebben kunnen beleven en dan vooral zonder mensen (en zonder mondkapjes)...
Reacties
Reactie toevoegen