Wonen in het wild - dwars door Polen naar de Oostzee

Ik speel al enkele jaren met het idee om naar het noorden te gaan naar de Oostzee, en dat is wat er dat jaar gebeurde. Wij zijn in het verleden in Polen geweest en hebben het altijd naar onze zin gehad. De temperaturen aan de Oostzee zijn voor ons zeer aangenaam. Overdag 25 graden en 's nachts zo'n 17 graden. Toeristen behalve binnenlandse, bijna geen, prijzen lager dan in Slowakije en diensten beter dan in Slowakije. Maar laten we het goed maken..

We vertrokken op vrijdag na het werk en het doel was om zo ver mogelijk richting Gdańsk te gaan. Snelwegen in Polen worden nog steeds gebouwd en kolommen zijn de nationale sport van Polen. Het voordeel van snelwegen in aanleg is dat als de snelweg wordt gerepareerd of niet wordt voltooid, u er niet voor hoeft te betalen. In Slowakije zouden we volgens deze sleutel voor geen enkele reis hoeven te betalen . We kwamen 's nachts aan in de stad Łódž langs een onrustige weg in kolommen voor Łódží, omdat er een vernauwing is naar één rijstrook. We sliepen in de buurt van de dierentuin.

Er was hier 's nachts niemand en' s ochtends begonnen veel auto's samen te komen. We hadden geen idee wat er aan de hand was. Naar mijn mening gaat de helft van de stad 's ochtends hardlopen in een nabijgelegen park. Mensen komen hier samen, praten en rennen oud, jong, ouders met kinderwagens en kinderen op een georganiseerde manier. Geweldig uitzicht om zoveel sporters bij elkaar te zien. Na het ontbijt gingen we naar het winkelcentrum Manufaktura in de oude stad. We wilden hier het Experimentarium bezoeken. Het is een science center voor kinderen waar ze natuurkunde in de praktijk kunnen uitproberen. Op weg naar Slovenië bezochten we twee van dergelijke centra en dus keken we er naar uit om verrast te worden door Polen. We waren in de eerste plaats verrast door het ontwerp van het winkelcentrum. Het geheel is opgetrokken uit bakstenen en in het midden van het resort bevindt zich een beachvolleybalveld en een aantal fonteinen. Ik weet niet of ik een smaakvol winkelcentrum heb gezien. Het experimentarium was niet te vergelijken met het Vida Center of Techmania, maar het was best interessant. Attracties in Polen verpesten je niet, dus ik raad zeker een bezoek aan als je nieuwsgierige kinderen hebt. Als het nogal speels is, dan zijn er daarnaast veel klimrekken of klimmuren. Niet ver van het centrum ligt een heel mooi paleis van Karol Poznanski, waar nu de Muziekacademie is gevestigd. Na de stad verkend te hebben, vertrokken we richting zee. Voor de stad Torun kwamen we bij andere gekke colonnes en het hielp niet veel toen ik ze probeerde te omzeilen op zijwegen. We kwamen 's avonds aan op het strand in Gdańsk en omdat de parkeerplaats in Polen meestal van 9 tot 00 uur wordt betaald, parkeerden we op de parkeerplaats onder de bomen, waar veel locals waren. . Ik vroeg een inwoner of ik hier mocht staan, ook al was het merk erg verwarrend. Hij zei natuurlijk dat ik dat kon . We gingen wandelen op het strand en werden verrast door het aantal mensen overal en de zee, die helemaal niet zo koud was als we hadden verwacht. Voor normaal geld gingen de kinderen uit hun dak in een pretpark.

In de ochtend stopte de stadspolitie bij onze auto en waarschuwde ons dat we hier niet mogen staan ​​en dat de boete 500 zloty is. Ik zei dat ik niet wist dat ik hier niet mocht staan ​​en we gingen meteen verhuizen. Hij glimlachte, oké, dus ga verder en vertrek. Het regende de hele nacht en zelfs 's ochtends, dus besloten we om naar het centrum van Gdansk te gaan. Het zand zal sowieso nat zijn op het strand. We parkeerden weer in het winkelcentrum vlakbij het stadscentrum. Een riviertje doorkruist het winkelcentrum en het geheel was weer erg stijlvol. Het historische centrum van Gdańsk is erg mooi en iets deed me denken aan Praag en iets aan Venetië. Oude en Modena-architectuur zijn hier met elkaar verbonden, maar ze interfereren totaal niet met elkaar. Ze vullen elkaar smaakvol aan. In het restaurant hadden we een zeer smakelijke lunch voor 25 € voor iedereen en omdat het ondertussen al laat werd, gingen we naar het strand verder van de stad. Ik vond een heel mooi plekje in een dennenbos op een zanderige stoep op ongeveer 100 meter van de zee. Ik heb nu meer aandacht besteed aan parkeren. In Polen is het niet zo belangrijk waar je staat als wel hoe je staat. Het wordt op de schoolborden getekend terwijl je staat. Schuin of loodrecht op de weg maar in de lengterichting op de weg is een probleem waarachter je een kofferbak vindt. En geloof me, je zult het vinden omdat de stadspolitie hier nog steeds ronddraait . Op het eerste gezicht begint onzin logisch te worden als je begint te zien hoeveel auto's er zijn. De weg mag niet versmald worden door langs de auto te parkeren om te kunnen lopen en dat is logisch. Het strand dat we vonden was prachtig, de bomen zijn dennen of berken. Het geheel ziet er ongewoon, maar erg mooi uit. Een groot voordeel is dat je naar de zee kijkt naar het noorden en dus de bomen uit het zuiden je een mooie schaduw geven. In principe heb je het hier niet veel nodig, want het probleem met de Oostzee is niet de zon maar de wind. De inboorlingen brengen geen parasols naar het strand, maar windschermen die ze in Učka bouwen zodat ze er niet op blazen. Gewoon een andere moraal. We speelden volleybal op het strand, iedereen speelt hier. We zijn ook benaderd door de Oekraïners, die hier waren, anders gaan we niet met ze spelen. Dronken als een Rus, maar grappig...  We sliepen in het bos.

We brachten de ochtend door op het strand en gingen toen richting de Tricity van Gdans-Sopot-Gdina. We liepen nog in het bos en wierpen een blik op de overblijfselen van verdedigingsbunkers, die je overal aan de kust vindt. De stad Sopot is eigenlijk het Baltische Makarska. Er zijn veel mensen en de langste houten pier. Vanaf de pier vertrekt ook een speedboot, die je als een achtbaan meeneemt. Leonard en ik hadden een geweldige tijd voor 15 € samen. De meisjes bleven aan de wal. De stad Gdina geeft me een zeer chaotische indruk. Moderne wolkenkrabbers met socialistische flatgebouwen zijn hier gemengd, een nieuwer oorlogsschip staat naast een ouder zeilschip en de haven heeft een sterk industrieel effect. Nou, in deze stad hadden de kinderen de grootste lol om domme dingen te doen voor een pretpark met draaimolens. We moesten hier weg zien te komen en een slaapplaats vinden. Ik koos de stad Rewa. Op de kaart stond het puntje van het strand dat in zee uitliep. De plaats is mooi, er zijn hier alleen mensen, dus hebben we er de stad Mechelinka van gemaakt? . We vonden een parkeerplaats waar vier Campervans naast het strand stonden. In Polen is er op bijna elke parkeerplaats een toilet en betaal je alleen overdag. De kinderen speelden 's avonds in het kinderpark en Leonard ontmoette een jongen uit het volgende appartement.

Na een kort bad gingen we op weg naar de zandduinen bij de stad Leba. De reis is levenloos en ongeveer 1,5 uur lang, die we op een geheel onconventionele manier eindigden met kolommen voor de parkeerplaats, die naar de duinen leidden. Ik moet toegeven dat zelfs een dergelijke aanval van auto's als hier, de Polen aankunnen en de organisatie van de parkeerplaats wordt beheerd. Hoe dan ook, je moet wennen aan de kolommen. Je betaalt een paar kronen om het nationale park binnen te komen, maar als je geen drie kilometer wilt lopen met Elizabeth op je schouders, dan betaal je extra voor de elektrische bus. Een onaangename verrassing was toen de bus ons uitlaadde en nog twee kilometer voor ons. De wandeling is aangenaam, maar ik zou zeker liever met de fiets gaan. De elektrische scooter die we in de auto hadden mag hier niet. Deze attractie is een van de meest massieve, maar het is hoe dan ook de moeite waard. Ik raad aan om later op de middag naar de fabel te komen, er zijn minder mensen . Het duin is enorm en strekt zich uit tot aan de zee. De kinderen hebben op deze grote zandbak gekropen. Na de rampage verhuizen we naar de stad Leba en vinden een parkeerplaats met een toilet, waar je 24 uur kunt parkeren voor 35 zloty. . 's Avonds een fantastische gofri gehad op het witte zandstrand en even door een stad vol mensen gelopen, want we werden weggejaagd door de regen, die de hele nacht aanhield.

'S Morgens liet de regen ons niet naar het strand gaan, ik liet het kaartje voor het betaalde parkeergeld tot 18.00:XNUMX uur 's avonds aan de gastheer, dus vertrokken we richting het schiereiland Hel. Onderweg hierheen zag ik een boerderij, dus we stopten er bij. We brachten hier een zeer aangename drie uur door. Alle animatie voor kinderen zeer stijlvol gebouwd in boerderijstijl. Als je hier bent, raad ik het zeker aan voor gezinnen met kinderen. Verdwalen in een maïsdoolhof of minigolf spelen met voetballen is gewoon leuk . Voor het schiereiland Hel is een rotonde, waar je geduld moet hebben. Er is maar één pad, een spoor- en een fietspad, door het hele schiereiland. Ik raad zeker alles behalve een autorit aan. Aan het einde kwamen we aan in het stadje Hel, wat ons niet inspireerde. We hebben enige tijd op een verlaten strand zonder wind doorgebracht, aan de andere kant van het schiereiland, integendeel, het waait bruut en het is een paradijs voor kiters en surfers. De terugweg is een hel zoals de naam van het schiereiland doet vermoeden. We hebben drie uur 12 km gelopen. UUUUF . 's Avonds komen we eindelijk aan op onze bekende plek in het bos.

Halve dag strand en bewegen naar de camping 69 Orlinek. We hebben hier twee nachten doorgebracht en ik kan het kamp alleen maar aanbevelen. Schoon, veel schaduw onder de bomen en veel activiteiten voor kinderen. De avondrust kwam om 22 uur als een golf van een takje, zoals ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Meestal is het nog wat geschreeuw in de ochtend. Alles voor 00 € voor alles per nacht. Het strand is vijf minuten en langs de weg weer uitstekende wafels en ijs voor een paar euro. Op het strand hebben we Tomáš en zijn zoon leren kennen via volleybal. Ze zaten in hetzelfde kamp en 's avonds kwamen ze naar onze auto voor een paar glazen van ons en hun cognac. Deze wedstrijd eindigde in een gelijkspel.

Na twee nachten gingen we naar huis. We hadden nog twee stops gepland. De eerste waren vaarkanalen en een uniek systeem om hoogteverschillen te overbruggen met treinen waarop schepen kunnen rijden. Technisch perfecte oplossing. Een paar jaar geleden zeilden we op het Baťa-kanaal en ik weet hoe sluiskolken werken, maar dit systeem is nog geavanceerder. De volgende stop was het grootste bakstenen kasteel in Malbork. We hebben het alleen van bovenaf bekeken omdat we onder druk stonden door de tijd. Ik moest rekenen met de kolommen. De reis van 750 km naar Slowakije duurde 11 uur, hoewel ik enkele zuilen via zijwegen omzeilde. We sliepen in Námestovo omdat ik moe was. Daarnaast heb ik Leonard een bezoek aan Kinderland beloofd. Het is een fantastisch kinderparadijs met alles wat je maar kunt bedenken van trampolines, klimwanden, klimrekken, een 5D bioscoop en bowlen tot lekker eten. Natuurlijk hebben we hier drie uur doorgebracht tegen Tsjechisch-Slowaakse prijzen ...

Naar onze mening was de reis korter, maar relatief voedzaam. Polen heeft ons niet teleurgesteld en ik kan het zeker alleen maar aanraden, ook wat betreft onze eerdere ervaringen, die we hier in het verleden al hebben overleefd.

Meer artikelen en reisverhalen van Nora hier