Kamperen in het wild - een reis door Marokko II. deel

Negende dag (Essaouira - Safi: 130 km) - hoogtemeters omhoog 1387 m, omlaag 1314 m - Safi stad 3 km: Naar het stadje Safi zijn we na het ontbijt, dat we voor het eerst zelf hadden klaargemaakt, vertrokken en hebben we langs de kust gewandeld. De kust van Marokko is echt saai en na alle geweldige foto's die we in het binnenland zagen, was het saai. De zee was ruw en er stond een harde wind. Voor de stad Safi staan ​​ook enkele chemische fabrieken aan de kust, die de indruk al helemaal verpestten. Het huren van een appartement had één specifiek kenmerk. In de instructies stond dat we de sleutels moesten ophalen in het winkelcentrum, na telefonische afspraak met de eigenaar. We vonden het winkelcentrum gemakkelijk, maar de eigenaar aan de telefoon verstond geen half woord Engels. Bij de ingang van het winkelcentrum was een stand waar twee jonge Arabische vrouwen huizen verkochten die op ons appartement leken. Ze kenden een paar woorden Engels. Ik probeerde ze met handen en voeten uit te leggen dat ik de sleutel van het appartement nodig had. Ze dachten nog steeds dat we het wilden kopen. Toen ik dacht dat we elkaar begrepen, heb ik de eigenaar nog een keer gebeld om uit te leggen dat we hier op hem zaten te wachten.

Ze spraken aardig Arabisch. Ze glimlachten en verder gebeurde er niets. Hier komen we waarschijnlijk niet verder. Dus gingen we naar het adres waar het appartement zou moeten zijn, dat het beter zou zijn om daarheen te lopen. Hmmm, het was een nieuwbouw woonwijk. We vonden de bewaker van de woonwijk en gelukkig kende de jongen Engels. Hij belde de man en hij kwam binnen tien minuten en nam ons mee naar een appartement op de begane grond, heel modern en volgens Europese normen ingericht, maar de kwaliteit van het werk dat in Afrika wordt gedaan, is totaal anders dan wat we in Europa gewend zijn. Bij ons zou je zo'n slordige robot laden. Hij was er trots op. Doet er niet toe. De afspraak over de prijs en het tijdstip van oplevering vond plaats met handen en voeten en door met de vinger getallen op de muur te tekenen. De heer was erg aardig, maar hij verstond geen Engels of cijfers. We pakten onze spullen en gingen naar de stad, want de accommodatie lag in een woonwijk aan de rand van de stad. Het stadje Safi stelt helemaal niets voor. We vonden geen strand, alleen kliffen en een fort aan zee. Gelukkig waren er in ieder geval elektrische auto's, dus Leonard kreeg een extra rit voor een tiende van de prijs van Essaouira. In een leuk café hebben we koffie gedronken en heeft de kleine gespeeld op de speelplaats die bij het café hoorde. Verveling. Van Safi had ik veel meer verwacht. Zo snel mogelijk weg. We waren alleen maar blij dat de kleine de tweede nacht goed sliep. 's Avonds boekte ik een formulehotel direct aan het strand in het plaatsje El Jadida voor 35 euro met ontbijt. Wifi is tot nu toe overal vanzelfsprekend, net als gratis parkeren.

Tiende dag (Safi - El Jadida: 151 km
hoogtewinst naar boven 1038m, naar beneden 1073m
Medina van El Jadida 5 km

   Gelukkig kwam de eigenaar een half uur eerder, wat ons best goed uitkwam, want in een appartement in een woonwijk zitten is niet bepaald leuk. We vertrokken weer langs de kust in de hoop iets mooiers te zien. Er waren ook mooiere plaatsen en het erg leuke en mooie stadje Oualidia aan de rivier die in zee uitmondde. Ik kan me voorstellen dat het warmer zou zijn om een ​​paar dagen op onze Mac door te brengen. Op deze manier was het maar een korte stop. De accommodatie in El Jadida was precies zoals ik dacht dat het zou zijn. Schoon, doelgericht, fantasieloos. Het kon ons op dit moment niet schelen. Vanuit het raam hadden we uitzicht op de ruige zee en surfende inboorlingen. We gingen naar de historische medina, die in Portugese stijl was en totaal anders dan alles wat we tot nu toe hadden gezien. We zagen de wallen met kanonnen en het oude waterreservoir uit de 15e eeuw, wat geweldig was. We aten in een restaurant tegenover de medina. 's Avonds besluiten we om niet meer zo te verhuizen en de komende twee nachten in Casablanca door te brengen. Hotel voor 75 euro per nacht we kozen beide voor toeristen die van all inclusive houden. Ja, we hebben onszelf verkocht aan een hotelresort aan het strand met een zwembad. We deden het voor Leonardo, die zich net als wij begon te vervelen.

Elfde dag (El Jadida - Casablanca: 103km)
hoogtewinst naar boven 693m, naar beneden 706m
Casablanca Sindbad-park 6 km

   We waren al landinwaarts gegaan naar Casablanca, de op een na snelste route. Ik wilde de snelweg echt niet. Onderweg passeerden we de stad Had Soualema, waar waarschijnlijk de grootste markten werden gehouden die ik ooit heb gezien. Overal kraampjes zover het oog reikt en als iemand iets in de wereld zou maken, zou je het hier zeker vinden. Of gebruikt of nieuw. De reis is natuurlijk een ongecontroleerde chaos, maar in ieder geval een beetje spanning. Voordat we Casablanca binnengingen, reden we het pretpark Sindbad in. Welnu, wij pretparkfanaten stellen ons een pretpark iets anders voor. In Marokko wordt het waarschijnlijk een park voor de top tienduizend, maar de draaimolens voor kinderen waren erbarmelijk. Het gebied is uitgestrekt. Een berg die ongeveer een minuut duurde. We zijn echter geen gezaghebbende eenheid, omdat we al heel wat van die parken hebben bezocht. Zie andere blogposts. Leonard had een geweldige tijd, hoewel we schrokken van hoe streng de regels zijn, volgens welke Leonard niet eens naar het kasteel mag gaan, die zich in onze winkelcentra bevinden.

Naar de meeste attracties kon een kind alleen onder begeleiding van een ouder, en dat waren echt attracties waar zelfs Leonard zich verveelde. De lokale bevolking hier sprong en schreeuwde zoals wij, op de grootste bergen. Wel een ander land. Een deel van het park was ook een DIERENTUIN, waarin op een relatief groot gebied in totaal zo'n twintig dieren te zien waren. Bekijk het allemaal met foto's op de kaart hierboven. Je moet inzoomen op Casablanca en het staat eronder. In de middag hebben we ingecheckt in het hotel. Bij het parkeren van de auto draaide ik de andere kant op, waar voor mij een Range Rover scherp remde en daarnaast een Porsche Cayenne. Beide auto's hebben uitstekende claxons. Maar ja, een boer in de stad. Het hotel was mooi, schoon, zelfs als de details die je niet op de foto kunt zien, oogverblindend waren. In de Marokkaanse stijl hoort het er op de een of andere manier bij, maar in de Europese stijl bederft het echt de algehele indruk. Het buitenzwembad was koud, wat een grote teleurstelling was voor Leonardo en het overdekte zwembad dat ze op de foto's hadden, was tegen betaling als onderdeel van Hamado.

Moroccan Spa en was ontspannend, dus Leonard zou daar niet veel spelen. 'S Avonds aten we bij een lokale MC Donald-stijl fastfood. Het eten is best lekker en goedkoop, we hebben gewoon iets gekozen dat niemand hier eet, omdat we bijna een half uur hebben gewacht voordat het klaar was en het voor ons werd klaargemaakt door de operations manager. Het bed hier was het ergste voor mij. Ik hou niet van hoge zachte matrassen en hier waren ze extra groot en extra hoog.

Twaalfde dag (Casablanca - vuurtoren - moskee - stad: 28km)

    's Ochtends gingen we ontbijt kopen in een winkelcentrum voor rijke Marokkanen. Als je binnenkomt, omcirkelen ze de hele auto met de detector en moet je de kofferbak openen. Je vindt hier alle bekende merken ter wereld en de voedselprijzen zijn Europees. Het betekent ongeveer drie keer hoger dan de winkels in het binnenland. We gingen naar de stad om de bezienswaardigheden te bekijken. De vuurtoren van El Hank kan ons niet zo bekoren. Leuk maar op een lelijke plek met overal een bordeel. Niet te vergelijken met de vuurtoren in Sri Lanka. De volgende stop was de Hassan II-moskee. Geweldig gebouw aan de kust. Mis dit niet in Casablanca. Ze vertellen je dingen over de islam die je nergens anders leert en het is een van de weinige moskeeën waar ze je als ongelovige binnenlaten. Je schoenen draag je de hele tour in een plastic zak, aangezien moslims hun schoenen moeten uitdoen en zich drie keer moeten wassen bij het betreden van moskeeën.

Wassen gebeurt precies op de voorgeschreven manier en daarvoor is een ruimte in de kelder van de moskee bestemd. Apart voor 1400 mannen en 1400 vrouwen in het geval van deze moskee. Het is enorm, en het Marokkaanse volk heeft er meer dan 900 miljoen dollar voor ingezameld, wat naar verluidt verre van het totale bedrag was. Alleen voor illustratieve doeleinden. Het is bedoeld voor 25.000 mensen, het hele plafond is gemaakt van cederhout uit het Azrou-gebied. Tijdens de grootste feestdagen gaat het hele dak open zodat mensen daar kunnen stikken. Het marmer dat voor het gebouw is gebruikt, is van Agadir, de mozaïeken zijn gemaakt door kunstenaars uit Fes, de enige materialen die geen Marokkaanse kroonluchters zijn. Dit zijn Italiaanse, en de voordeuren van enorme proporties, die, wacht even, Russisch titanium zijn. Ik hoef waarschijnlijk niet te zeggen dat titanium duurder is dan goud. De reden hiervoor is zowel prozaïsch titanium als erg duur cederhout, een materiaal dat bestand is tegen het zoute zeewater waaraan de moskee door zijn ligging wordt blootgesteld. Waarom hebben ze het niet verder gebouwd? Want hun god kwam uit de zee, dus willen ze zo dicht mogelijk bij hem zijn. Ze hebben de hele structuur in zes jaar gebouwd, wat ongelooflijk is. De architect die het heeft ontworpen is een Franse goede vriend van de vorst. De Hamad-baden, die weer gescheiden zijn voor mannen en vrouwen in het onderste deel van de moskee, waren interessant voor mij. Ze zijn nog nooit gebruikt en wachten tot de introductie van de kerk het toelaat. Elk jaar ontmoeten ze elkaar en bespreken ze het, maar tot nu toe geldt iets in de zin. "Als God het wil" Ik zag de basiliek van St. Peter en Paul in het Vaticaan. Het is verbazingwekkend en beklemmend en geeft je het gevoel klein te zijn. Deze moskee leek luchtig, en zelfs als hier ongelooflijk veel geld wordt gebruikt, heeft het zijn eigen betekenis en lijkt het niet zo flamboyant. Even terzijde, mijn observatie. Ik ben een realist en ik wil geen oordeel vellen over individuele religies. We wilden ook de Mohammed V-fontein zien, maar die werd momenteel gerenoveerd, dus we reden er gewoon langs. De stad zelf heeft een Europees gevoel, en zonder het verschrikkelijke verkeer en de palmbomen, voel ik me alsof ik thuis ben. Onze laatste nacht in Marokko brachten we door in Cassablanka.

Dertiende dag (Casablanca - Rabat ZOO - Rabat Kazba - Rabat luchthaven: 118km)
hoogtewinst naar boven 563m, naar beneden 547m
Dierentuin van Rabat 4km
Rabat - Madrid vliegtuig

    In de ochtend vertrokken we richting de dierentuin in Rabat. Ons vertrek was pas om 20:45 gepland, dus we hadden nog de hele dag. We waren relatief snel in Rabat. Het langste deel van de reis was het verlaten van Casablanca. De dierentuin in Rabat was een van de mooiste dierentuinen die ik ooit heb bezocht, en we hebben er al een paar hele mooie gezien. Natuurlijk vind je hier de big five van Afrika (leeuw, olifant, buffel, luipaard en neushoorn) Het is vrij ruim maar vol groen, met grote dierenverblijven. Kijk op de kaart, deze staat onder kortingen. We brachten hier meer dan vier uur door. We verhuisden toen naar de ruïne boven de rivier, waar we de volgende dag niet konden komen vanwege de barrières.

Vlak bij de ingang sprak een jongen ons aan. Het was duidelijk dat hij met ons mee wilde. Ik was een beetje nerveus omdat ik de laatste 25MAD had. Hij gaf ons een perfecte lezing en rondleiding door dit historische fort. Het heeft vier poorten die om middernacht sluiten en je kunt er pas in de ochtend in of uit. De tuin, die in verval is en mooi is, evenals de binnenplaats, van waaruit een prachtig uitzicht is, sluit om zes uur voor toeristen. Dat was de reden waarom we hier niet eerder waren. Het hele landgoed telt zo'n 500 woningen, waarvan de helft de oorsprong is van de familie die hier al sinds de 12e eeuw woont en de andere helft eigendom is van rijke mensen van over de hele wereld. Momenteel is het niet meer mogelijk voor iemand die niet Marokkaans is om een ​​huis te kopen. Ze willen die verhouding niet laten veranderen, en ik denk dat dat het juiste is om te doen. De totale schade is opgedeeld in drie delen. Portugees, Marokkaans en Andalusisch. Het verschil is dan ook terug te zien in de architectuur. Ga zeker met een gids door deze ruïne. Zij is erg mooi. Om zes uur 's avonds spraken we af om de auto op het vliegveld in te leveren. We waren er vijf minuten voor zes en de man van het verhuurbedrijf stond ons al op te wachten. Hij deblokkeerde het geld via de draagbare terminal en wenste ons een goede vlucht. We bedankten de auto en gingen de hal van het vliegveld binnen. Het vliegtuig had om onbekende redenen een uur vertraging. Gelukkig voor ons hadden we tot zes uur verbinding.

De veertiende dag
Madrid - Boedapest - Ruzomberok

   We brachten de nacht door op het vliegveld van Madrid. Voor Leonard hebben we een tent gemaakt van handdoeken en draden zoals in katoen. We waren allemaal blut en de reis naar huis vanuit Boedapest stond nog op ons te wachten. Geen problemen op de parkeerplaats en we gaan richting Ružomberok.


Samenvatting:

   De reis rond Marokko was 2.525 km lang, waarvan we 100 km in pesos liepen, de gemiddelde snelheid was 39 km/u, het totale hoogteverschil was 26 km, de tijd doorgebracht in beweging was 67 uur, en het kostte ons in totaal van 2200 euro.
   Ga je via de OV-chipkaart, dan betaal je voor iets dergelijks 1400 euro per persoon. Ja, je hoeft je nergens zorgen over te maken, maar je komt voor dat avontuur uit het onbekende. Marokko is een prachtig land en de mensen zijn ongelooflijk warm en vriendelijk. De enige negatieve ervaring was de huurauto op de luchthaven, wat ik achteraf kan begrijpen, omdat hij de reis niet kon maken vanwege de regen. De waarheid is dat hij een andere aanpak had kunnen hebben. Als u hier een vakantie plant en ook van de zee wilt genieten, ga dan minstens een maand later. Mei of misschien september zou beter zijn. In de zomer is het hier ondraaglijk warm. We hadden een gemiddelde temperatuur van rond de 16 graden, wat aangenaam was voor een lange reis, maar we konden iets meer verdragen. Vooral de wind tijdens de mot was onaangenaam. Ik raad Marokko in ieder geval aan iedereen aan, maar vooral als souvenir. De Atlantische Oceaan is waarschijnlijk geen ideale keuze om aan zee te liggen.

 

Als je vragen hebt, stel ze dan in de comments.. Als je het artikel leuk vond, zal ik je dankbaar zijn voor elk deel.