Zamek Ratiborice i Dolina Babci
Babcia Dolina jest jednym z najbardziej znanych miejsc wycieczek we wschodnich Czechach. Cały krajobraz Dolina Babci a Zamek Ratibořice jest idealnym miejscem na spokojny wypoczynek latem i zimą. Babcia Dolina należy do najpiękniejszych celów wycieczek w Czechach Wschodnich. Zobacz jego piękno od początku do końca. Wybierz się na wycieczkę, długi weekend lub urlop, aby odkryć piękno tego malowniczego regionu.
Latem czeka na Państwa malowniczy krajobraz z pofałdowanym terenem Karkonoszy, który doskonale nadaje się do uprawiania turystyki pieszej i rowerowej. Zimą czekają na Ciebie narciarstwo biegowe, wyciągi narciarskie w Karkonoszach lub pobliskie Karkonosze. Tutaj odkryjesz znane miejsca z książki Boženy Němcovej „Babička”, takie jak zamek Ratibořický, młyn lub Staré Bělidlo. Często odbywają się tu różne imprezy kulturalne, które nawiązują do spuścizny Babci. I tak oto zobaczycie tu animowane postacie z powieści – Baronową, młynarza, Babcię czy nawet słynnych czworonożnych przyjaciół granych przez Sułtana i Tyrlo. Przyjedź na tydzień lub weekend.
Wyjdź i przejdź się po malowniczym regionie Dolina Babci. Odwiedzać Blokada Ratibořice, zajrzyj do pięknego ogrodu i egzotycznej szklarni, a może nawet spotkasz zaspaną Hortensję z Babički. Zabierz ze sobą rowery i przejedź całą dolinę z wiatrem w plecy. Łagodnie pofałdowany krajobraz i niewielkie wzniesienia to raj dla rowerzystów. Babičča údolí zapewnia również idealne tereny do jazdy na rowerze. Wypróbuj miejscową malowniczą trasę rowerową, która poprowadzi Cię przez piękną i dziką dolinę Úpy do wsi Havlovice, gdzie czeka na Ciebie popularna gospoda rowerowa i turystyczna. Zimą wyciągnij narty biegowe i przeżyj romantyczny śnieżny weekend. Inne trasy czekają na Ciebie w pobliskich Górach Jestřebích lub w Adršpachu.
Okolice Babičina údolí oferują niezliczoną ilość ciekawych miejsc do zwiedzania, takich jak skalne miasto Adršpach, ogród zoologiczny Dvůr Králové, zamek w Náchodzie, barokowy kompleks Kuks, zamek w Nowym Mieście nad Metují czy twierdza wojskowa Dobrošov. Nieco dalej można również odwiedzić nasze najwyższe góry w NP Olbrzym. Nie zapomnij odwiedzić miasta Česká Skalice. Właśnie tutaj można obejrzeć zbiory Muzeum Boženy Němcovej, które przedstawiają jej życie i twórczość. Ciekawe jest też Muzeum Włókiennictwa, a zwłaszcza drewniana Szkoła Barona. Tutaj dzieci mogą się uczyć i zobaczyć, jak uczyły się w starej szkole. Zarówno muzeum, jak i szkoła Barunčina organizują popularne imprezy kulturalne – najbardziej znane to Święto Dalii w muzeum i jarmarki adwentowe w szkole Barunčina.
Czeka na Ciebie magiczna podgórska przyroda i romantyczna dolina z bulgoczącą rzeką Úpą. Babcia Dolina od 1972 roku jest ważnym rezerwatem przyrody, którego głównym miejscem jest rzeka Úpa. Nie bez powodu Babičča údolí jest nazywana „powietrznym spa”
ZAMEK NACHOD
Pierwsza wzmianka o Náchodzie pochodzi z połowy XI wieku, kiedy to czeski książę Vratislav II. podczas kampanii na Śląsku w 11 r. zorganizował w pobliskim Dobenínie elekcję biskupa praskiego. W XI i XII wieku istniała podobno osada strażnicza w pobliżu bramy ziemskiej zwanej Branką, w miejscu dzisiejszego Starego Miasta. Założył sam zamek i prawdopodobnie miasto Náchod Hron z rodu Načeratic w połowie XIII wieku. Zamek został zbudowany wzdłuż regionalnego szlaku handlowego w pobliżu granicy z Czechami i dlatego miał duże znaczenie strategiczne. Potomkowie Hrona władali Náchodem do 13 roku, kiedy to nabył go król czeski Jan Luksemburski, a od niego w 1321 roku Hynek z Dubé. Panowie z Dubé posiadali majątek do 1367 r. W 1414 r. Náchod nabył Boček od Kunštátu i Podiebradów, aw 1427 r., po śmierci ojca Wiktorina, odziedziczył go przyszły król czeski Jiří z Poděbrady. W czasie wojen husyckich zamek wpadł w ręce husytów, a jego garnizon musiał w związku z tym niejednokrotnie odpierać ataki katolickiego Śląska. W 1437 r. zamek i miasto zdobyli husyci Styczeń Kolda z Žampachu, którzy stamtąd podejmowali grabieżcze wyprawy do Czech i Śląska. Jerzego z Podiebrad prawowite dziedzictwo wszedł w posiadanie dopiero w 1456 roku, kiedy zdobył zamek.
Byli to wybitni właściciele, których panowanie nad majątkiem wiąże się z szeroko zakrojoną działalnością budowlaną rodzina Smiřickich, w drugiej połowie XVI wieku jeden z najbogatszych w Czechach. Zikmund Smiřicky ze Smiřic kupił Náchod w 2 roku i pozostał on w posiadaniu tego rodu do 16 roku, kiedy to został zajęty w ramach konfiskat pobielohorskich za udział Smiřickich w powstaniu stanowym. Ostatni męski członek rodu, Albrecht Jan, który w 1544 roku odziedziczył majątek nachodzki, był aktywnym uczestnikiem ruchu oporu stanowego, osobiście uczestniczył w defenestracji majowej 1620 roku i był jednym z trzydziestu dyrektorów. Jednak jego obiecująca kariera została przedwcześnie przerwana przez niespodziewaną śmierć w listopadzie 1614 roku. Jego siostra Markéta Salomena nabyła rozległe dziedzictwo Smiří, a tym samym majątek Náchodzki oraz tzw. Król Zimowy Fridrich Falcký, który nocował tu podczas ucieczki z kraju, ostatnią noc w Czechach spędził na tutejszym zamku po klęsce pod Białą Górą. Natychmiast z Czech opuścił także Market Salomena. Tobiáš Štefek z Koloděj był jednym z 27 czeskich przywódców straconych na Rynku Starego Miasta 21 czerwca 6 r.
W 1623 roku Magdalena Trčková z Lípy kupiła dwór nachodzki i kilka lat później przekazała go swojemu synowi Adamowi Erdmanowi Trčkowi. Adam był ostatnim właścicielem z czeskiej szlachty. Jego szwagrem był dowódca wojsk cesarskich Albrecht z Valdštejna, którego matka również pochodziła z rodu Smiřickich i który prawdopodobnie urodził się na zamku w Náchodzie w 1583 roku. Adam wiernie stał przy krewnym aż do śmierci 25 lutego 2 r., kiedy to wraz z nim został zamordowany w Chebie.
W tym samym roku zamek wraz z majątkiem przeszedł w ręce włoskiego szlachcica Ottavio Piccolomini de Arragon w nagrodę za pomoc w usunięciu Wallensteina. W tym czasie trzydziestopięcioletni Ottavio miał już za sobą wieloletnią służbę wojskową, podczas której zdobył bogate doświadczenie wojenne. Do wojska wstąpił jako siedemnastolatek, brał udział w bitwie pod Białą Górą, później został dowódcą straży przybocznej Valdštejna, w bitwie pod Lützen „Czarni Jeźdźcy” Ottavio zabili szwedzkiego króla Gustawa II. Adolfa. Postęp społeczny szedł w parze z sukcesami militarnymi, a Ottavio za swoje zasługi awansował najpierw do stopnia hrabiego, a za klęskę wojsk francuskich pod miastem Thionville w 1639 roku został nagrodzony przez hiszpańskiego króla Filipa IV. księstwa Amalfi, aw 1643 otrzymał Order Złotego Runa. Pod koniec wojny stał na czele wojsk cesarskich w Czechach. Wreszcie, po negocjacjach dyplomatycznych w sprawie warunków pokoju westfalskiego, w których brał udział jako pełnomocnik cesarski, zwieńczył pomyślną karierę, zdobywając dziedziczny tytuł księcia cesarskiego. Był także posiadaczem Orderu św. Štěpán Pisanský. Piccolomini byli właścicielami dworu do 1783 roku, a za ich panowania zamek uzyskał zasadniczo obecną formę.
Nabył majątek w 1792 r Petr Biron, książę Kurlandii i Zahaňskiego. Ten uczony i miłośnik sztuki i nauki miał barwne życie, pełne dramatycznych zwrotów akcji. Wychowywał się w środowisku dworu carskiego, w 1740 roku, w wieku szesnastu lat, poszedł za ojcem na wieloletnie zesłanie na Syberię. W 1769 przejął po ojcu rządy w księstwie kurlandzkim, zreformował zacofane szkolnictwo, wspierał sztukę i naukę, zabiegał o dobrobyt gospodarczy kraju. Niefortunna sytuacja polityczna wewnątrz kraju oraz ingerencja Polski i Rosji w sprawy Kurlandii doprowadziły księcia do abdykacji w 1795 roku. W ciągu zaledwie kilku lat swojego panowania znacznie podniósł poziom lokalnego życia kulturalnego w majątku nachodzkim. Tuż przy zamku założył teatr, w którym organizował przedstawienia operowe, śpiewał sztuki teatralne i teatralne. Zademonstrował swojego postępowego i oświeconego ducha reformatorskiego, między innymi zamieniając obowiązki pracownicze na wynagrodzenie w miejscowym majątku, na wzór majątków kameralnych. Po śmierci księcia w 1800 roku majątek odziedziczyła jego najstarsza córka Kateřina Bedřiška Vilemína, znana jako księżniczka z powieści Babička Boženy Němcovej. Ta księżna Zaháň przeszła do historii zwłaszcza swoim aktywnym udziałem w tworzeniu ostatniej koalicji antynapoleońskiej w 1813 roku.
W 1842 roku książę kupił majątek Jiří Vilém Schaumburg-Lippe za 2 500 000 guldenów dla swojego drugiego syna Wilhelma Karola Augusta i tym samym założył drugie pokolenie rodziny w Náchodzie. Przez małżeństwo syna Viléma Bedricha wraz z duńską księżniczką Luizą pod koniec XIX wieku rodzina związała się z duńską rodziną królewską. Ci niemieccy książęta rządzili Náchodem do końca II wojny światowej. 19 czerwca 2 cały majątek został skonfiskowany i przekazany administracji państwowej.
Adrspach-Teplice Rocks
Zobaczysz wiele fascynujących zakamarków jak w Adršpašsko-Teplickich skałach. Skały Adrszpasko-Teplickie są największym i najdzikszym miastem skalnym w Europie Środkowej. Nie są atrakcją na jeden dzień, tutaj można zachwycać się przez całe życie...
Skalne miasto na północy wschodnich Czech od XVIII wieku fascynuje turystów i wędrowców; potem kilkudniowy pożar zniszczył otaczającą bujną roślinność. Uwagę zwracało piękno wspaniałych formacji piaskowcowych. Od tego czasu zaczęły tu powstawać szlaki turystyczne, a wspinacze stopniowo zdobywali kolejne formacje skalne. Większość nazw tutejszych skał również pochodzi z XVIII wieku. Do najbardziej znanych należą Kochankowie, Starosta i Starostová, Głowa Cukru, Szezlong Karkonosza, Džbán lub Sloní náměstí.
Niektóre miejsca w skalnym mieście są dostępne tylko po drabinach. Szczególnie dobrze ukryte jest wysokie skalne jezioro, gdzie zabawny przewoźnik zawsze zabierze Cię na łódkę. Trudno do niego dotrzeć wózkiem dziecięcym, wózkiem inwalidzkim czy złamaną ręką. Ci, którzy nie mogą wspiąć się na to skalne jezioro, mogą podziwiać piękne lazurowe jezioro przy wejściu do obszaru Adršpašské skal. Dostępna jest również wypożyczalnia łodzi.
Skalne miasto ma niepowtarzalny urok o każdej porze roku. W ostatnich latach Adrszpaszsko-Teplicki kompleks skalny stał się sławny za granicą. Ponieważ frekwencja jest ogromna w weekendy i święta, warto odwiedzić skały w dzień powszedni i poza sezonem.
Nieco zapomniany przez turystów cypel Broumovský oferuje wspaniałe możliwości aktywnego wypoczynku
Teplice Rocks
Trasa zwiedzania skalnego miasta Teplice
Miasto Teplice nad Metují, które swoją nazwę zawdzięcza źródłom ciepłej wody, które nie zamarzają nawet podczas silnych mrozów, leży w północno-wschodnich Czechach nad rzeką Metuji, około 10 km od jej źródła. Punktem odniesienia przy wyszukiwaniu Teplic nad Metují na mapie jest miasto Broumov (15 km) lub Náchod (26 km).
Trasa turystyczna Skał Teplickich (5 lub 9 km) jest prowadzona po niebieskim znaku. Ukończenie zajmuje co najmniej trzy godziny. Z Teplické skal można przejść przez Vlčí roklí do Adršpach. Podobnie jak w skalnym mieście Adršpaš wiele formacji skalnych nosi trafne nazwy, niektóre z nich pochodzą z czasów pierwszych turystów z przełomu XVIII i XIX wieku.
W porównaniu z Adrszpachem, gdzie można zobaczyć głównie pojedyncze wieże i słupy, Teplickie Skały oferują znacznie dziksze i bardziej ciągłe ściany skalne. Ponadto w wąwozach jak w Adršpašpach nie napotkasz kolejek. A to z pewnością nieoceniony plus.
Początek obwodu
Z kasy przechodzi się obok ostatniego domu szeroką drogą. Stamtąd po około 100 m przecinamy chodnik i wchodzimy do lasu. Po chwili ścieżka zaprowadzi nas do pierwszych stopni, a następnie do Ozvěna, starej drewnianej altany z widokiem na skalisty Lysý vrch. Z Ozvěny idziemy dalej kamienistą leśną drogą, która pnie się w wąską dolinę pełną wysokich drzew i omszałych głazów. Im dalej wchodzisz w dolinę, tym wyższe są skały, dolina staje się ciaśniejsza i bardziej dramatyczna.
Zamek Střmen
Około 400 m za Ozvěną miniesz zakręt do ruin zamku Střmen, który zdecydowanie jest wart trochę wysiłku. Bezpośrednio ze ścieżki ostro wznosi się system schodów i drabin, które doprowadzą nas do miejsc, gdzie kiedyś stał zamek strażniczy. Pełna przygód i nieco adrenaliny wspinaczka zakończona jest stromą drabiną, która pozwala dotrzeć na najwyższą skałę, która obecnie służy jako platforma widokowa. Musisz wrócić tą samą drogą. Piękny widok sugeruje, że jest jeszcze na co czekać.
Cieplickie ikony
500 m dalej dolina zaczyna się zmieniać. Drzew jest znacznie mniej, dookoła wznoszą się skały - pięćdziesiąt metrowe ściany, ogromne głazy, smukłe wieże, nawisy, dziury, ciemne błoto. Gąsienica, Brama Skalna, Harfa Karkonosza, Jaskółcze Gniazdo, Rzeźniczy Topór – to tylko przypadkowa lista niespotykanych dotąd rockowych spektakli. Na skrzyżowaniu idziesz prosto i po chwili stajesz pod jednym z symboli Skał Teplickich, pod ogromną i gładką Wieżą Strażniczą. Z chaty w pobliżu Skalní nevěsta idzie się kilka stopni w górę, przechodzi się przez kamienną bramę, a przed nami rozciąga się skrzyżowanie w pobliżu Sibiry. Z prawej strony, ze skalistych wąwozów Syberii, wieje zimny i lodowaty wiatr, który budzi ciekawość i wabi w swoje szpony...
Zamiast tego idź jednak w lewo. Wspinasz się po kamiennych schodach, przechodzisz przez Wielki Plac Świątynny i obok jaskini Kaplicy Skalnej, by dotrzeć do Małego Placu Świątynnego. Wąskim przejściem dociera się do klatki Lwa, a kolejny kręty wąwóz prowadzi do drugiej kamiennej bramy. Za nim wąwóz nagle się rozszerza, skalne ściany rozstępują i nagle stoisz w ogrodzie Karkonosza. Wokół wznoszą się najwyższe i najbardziej znane formacje Skał Teplickich: Skalna Korona, Świątynia i Mury Marcina, Świątynia Skalna. Jaskinia Puklin w Ścianach Świątynnych jest najwyższą przestrzenią jaskiniową w całych Skałach Adrszpasko-Teplickich. Na początku ubiegłego stulecia grano tu dla rozrywki turystów we flašineta. Szopa, w której mieszkał rozlewnik, stoi do dziś. Ścieżka prowadzi wokół skał, następnie przechodzisz przez dolinę i kontynuujesz wspinaczkę. Mijasz piękne formacje skalne - Hand in Fist, Inca Indian, Rusky Castle, Boar, Dog i wiele innych
Druga połowa obwodu
W skalnej bramie pod Kanecem przechodzi się przez najwyższy punkt trasy turystycznej i jednocześnie znajduje się w połowie całej trasy. Stąd głównie zjedziesz w dół. Przejedziesz pod kolejną dominantą Teplickich Skał - pod Niedźwiedziem Lodowym, kamienną bramą i przez skalne przejście wejdziesz do Doliny Anen. Kamienne ściany znów powstaną. Tutaj możesz podziwiać inne formacje, takie jak Butelki z atramentem, Orzeł przedni, Lodowa ręka i pies, Śpiący łabędź, Roślina kwitnąca itp.
Zaświaty - Syberia
Nagle skały się zamykają i ścieżka prowadzi tylko przez wąskie wąwozy. Nadal też się zawężają. Aby wejść do Zaświatów, musisz przejść przez tunel pod głazami i zejść po schodach. Tu zaczyna się Syberia: wąskie, kręte i głębokie wąwozy, wilgoć, mrok, zimno i niemal „wieczny śnieg”, zielony mech na skalnych ścianach i kruche paprocie nad naszymi głowami, przejścia wykute w skałach. Po 200 m wąwozy prowadzą do skrzyżowania, na którym kończy się trasa. Stamtąd skręć w lewo i wróć do kasy biletowej i na parking tą samą drogą, którą przyszedłeś.
Predatory
Już trzeci rok Teplickie Skały oferują wyjątkowy spektakl. W rejonie murów Świątyni gniazduje krytycznie zagrożony sokół wędrowny. Chociaż część trasy widokowej jest zamknięta ze względu na ochronę tego drapieżnika, nad dostępną częścią trasy turystycznej można zobaczyć sokoły. Po wykluciu się piskląt iw trakcie lotu z gniazda można obserwować ten rarytas przez lornetkę. Jeśli masz szczęście, będziesz świadkiem tego małego cudu natury.
