Podczas naszych drugich wakacji w Południowych Czechach ponownie skorzystaliśmy z naszych usług Pensjonat Pod Skalkou, co nam się podobało. Tędy do Czeski Krumlow było to zaplanowane z dużym wyprzedzeniem, bo mieliśmy już bilety na Trzej muszkieterowie, spektakl, który miał się odbyć w kontrowersyjnej obrotowej sali w ogrodzie jesienią poprzedniego roku Zamek Krumlov. Przedstawiciele UNESCO chcieliby go usunąć, ale na razie, podejrzewam, ma pozwolenie na pozostanie tam, gdzie jest, do 2020 roku.
Popołudnie poprzedzające spektakl wykorzystaliśmy na spacer po deptaku historycznej części miasta. Co, między nami, nie jest niczym przyjemnym w miesiącach letnich. Trzeba mieć dość ostre łokcie, żeby tłum nie zabrał cię tam, gdzie nie chcesz. Na przykład do muzeum figur woskowych, do którego bardzo nie chcieliśmy iść. Nie poddaliśmy się jednak i wraz z masą turystów, głównie azjatyckich, „doprowadzono” nas pod wejście do zamku.
Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z lat 1240-1242, kiedy to był on jeszcze własnością zmarłych na początku XIV w. panów krumlowskich, a ich majątek przejęli Rožmberkowie, którzy byli jego właścicielami aż do początku. z XVII wieku. Kupił go od nich Rudolf II. Habsburg. Był wówczas własnością Eggenbergów i Schwarzenbergów, którzy skonfiskowali go w 14 roku. W 1947 roku cały historyczny kompleks Czeskiego Krumlova został wpisany na prestiżową Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Z tego też powodu jest bardzo popularny. I żeby to przeszkadzało starym osadnikom. I nawet im się nie dziwię.
Zwiedzającym teren zamku udostępnione są dwie trasy zwiedzania oraz trzy inne wystawy. Ponieważ jednak podczas ostatniej wizyty widzieliśmy już wnętrza zamku, woleliśmy wybrać się na spacer po parku zamkowym, gdzie nie spodziewaliśmy się takiego nawału chętnych gości. Spacer po ogrodzie jest naprawdę tego wart i nie powinien go pominąć nikt, kto zdecyduje się przyjechać do Krumlova. Szczególne wrażenie robi czteropoziomowa Fontanna Kaskadowa. Zdobią go posągi nimf i bóstw wodnych, a także rzeźby żab i ryb. Ogród jest pięknie zagospodarowany i pięknie kwitnie latem.
Podczas spaceru z niepokojem obserwowaliśmy niebo, po którym zaczęły gonić chmury. Widać to również na zdjęciu z zamkiem. Dlatego pragmatycznie postanowiliśmy wrócić do pensjonatu, spakować coś cieplejszego i bardziej nieprzemakalnego, a po obiedzie woleliśmy pojechać do zamkowego parku.
Usiedliśmy w audytorium, mając mnóstwo wolnego czasu. Został wyprzedany. Ale niestety pogoda stawała się coraz gorsza. Na razie nie wierzyliśmy, że będziemy mieli takiego pecha i naprawdę zacznie padać. Ale grzmot, który zaczął odbijać się echem w oddali, zaniepokoił nas. I chyba nie byliśmy sami.
Cóż, nie było już nic do zrobienia, przedstawienie się rozpoczęło. Po niecałym półgodzinie zaczęło padać, bo chmury były już zupełnie czarne. Publiczność zaczęła się poruszać i przebierać. Nie byliśmy leniwi i przynajmniej zabraliśmy wodoodporne kurtki. Aktorzy nadal zachowywali się, jakby nic się nie stało. Po kilku minutach zerwał się wiatr i zaczął padać deszcz niczym ulewa. Zabraliśmy płaszcze przeciwdeszczowe, ale niestety zanim je nałożyliśmy, bo wiatr je zabierał, byliśmy przemoczeni. Podobnie jak siedzenia, z których wstawaliśmy podczas ubierania się. Zabawne było to, że podczas gdy my, widzowie, na działce ukrywaliśmy się przed deszczem w płaszczach przeciwdeszczowych, My Lady de Winter ukrywała się pod płaszczem kardynała Richelieu.
Śmialiśmy się z tego, ale deszcz zamienił się w burzę chmur, którym towarzyszyły grzmoty i błyskawice. Aktorzy uciekli do sąsiedniego budynku, a my, widzowie, stłoczyliśmy się pod widownią. Co oczywiście nie było idealne, bo i tak byliśmy przemoczeni do suchej nitki, a w butach dosłownie mieliśmy bagno.
Czekaliśmy chwilę z innymi, żeby zobaczyć, czy pogoda się przejaśni, ale nie wyglądało to dobrze. Postanowiliśmy ożywić serial i nie mieliśmy pojęcia, czy w ogóle zostanie ukończony. Ale muszę przyznać, że nawet nie miałam ochoty na kulturę, kiedy byłam tak przemoczona.
Za pół godziny siedzieliśmy już w pensjonacie, cali i suchi, z kubkiem grogu na rozgrzewkę. Następnego dnia dowiedzieliśmy się, że przedstawienie nadal trwa, ale ostatecznie nie przeszkadzało nam to aż tak bardzo. W końcu kto nie wie, jak wypadną „Trzej muszkieterowie”…
Komentarze
Dodaj komentarz