Czeskie lato dobiegało końca, a my zastanawialiśmy się, gdzie pojechać po niemal pewne ciepło i słońce. Myśleliśmy o Karaibach, mimo że wrzesień to czas, kiedy prawie na pewno przez te rejony przejdzie co najmniej jeden huragan. Podjęliśmy ryzyko i ruszyliśmy. Pamiętając o oszczędnościach, wykupiliśmy wycieczkę przez niemieckie biuro podróży, więc pod koniec września wylecieliśmy z Monachium. Na lotnisko to kilka godzin jazdy, ale oszczędności są ogromne. Długi i dość męczący lot kończył się po kilkunastu godzinach i podczas lądowania było dla nas jasne, że trafiliśmy na pogodę, której się obawialiśmy. Na międzynarodowym lotnisku w Varadero, gdzie codziennie przylatuje tyle samolotów, że można je policzyć na palcach dwóch rąk, przywitała nas super burza z porządnym wybuchem chmur. Na zdjęciu zrobionym z taksówki, która zawiozła nas do hotelu, widać strumienie wody płynące ulicą.
Trochę nas to przestraszyło, no, raczej bardzo, ale ostatecznie pogoda pozytywnie nas zaskoczyła. Zanim zdążyliśmy choć trochę odpocząć po długiej podróży, wyszło słońce i było pięknie. Piękna, długa, biała i prawie bezludna plaża zrekompensowała nam długą i niewygodną podróż. Dokładnie tak wyobrażaliśmy sobie raj na ziemi.
Więc plaża, ocean i pływanie były w porządku. Gorzej było z zakwaterowaniem, było na co narzekać i nie było niczym niezwykłym, że pokoje były narzekane i zmieniane. Kolejny szok czekał nas w mieście, gdzie wybraliśmy się na zwiedzanie i zakupy.
Pierwszą rzeczą, która zwróciła naszą uwagę, była lokalna flota pojazdów, która chcąc nie chcąc przywołała w nas amerykańskie ulice lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku. To tak, jakby czas się tu zatrzymał. Byliśmy też w szoku, gdy zajrzeliśmy do otwartych okien i drzwi mieszkań okolicznych mieszkańców. Na wyposażenie domu składały się gołe podłogi i ściany, łóżko, krzesło, stół i co najwyżej garderoba, mieszkania czasem bez drzwi. Bieda czaiła się nad nami z każdego zakątka.
Z niedowierzaniem patrzyliśmy na lokalnych ulicznych sprzedawców pamiątek, chcąc kupić jakieś drobiazgi dla bliskich i przyjaciół. Kiedy zapytaliśmy o cenę, dowiedzieliśmy się, że można płacić w kubańskich peso, oficjalnej walucie, ale zupełnie inne waluty były znacznie bardziej pożądane.
Więc najpierw pozbyliśmy się dwóch jednorazowych zapalniczek, które wykopaliśmy z wnętrzności naszych torebek, długopisu, paczki gum do żucia i chusteczek. W kursie znalazły się również szampony, żele pod prysznic, lakiery do paznokci i inne drogeryjne towary. Nie wiedzieliśmy o tym wcześniej, więc niestety nie mieliśmy tego przy sobie. Musieliśmy płacić pieniędzmi, ale nie było aż tak dużego zainteresowania. Cóż, gdybyśmy mieli tu przyjechać ponownie, wiedzielibyśmy, co spakować do walizki w więcej niż niewielkiej ilości.
Na wycieczce w Hawanie kontrast luksusowych hoteli i lśniących Chevroletów z biedą ludzi na ulicy, gdzie czasem wyglądała jak osiedle w Chánovie, był nie do pomylenia.
Wybraliśmy się na wycieczkę łodzią na wyspę Cayo Blanco, gdzie mieliśmy wszystko w cenie, mogliśmy ponurkować, cieszyć się śnieżnobiałym piaskiem na plaży i turkusową czystą wodą w oceanie oraz delektować się dobrym jedzeniem. A w drodze powrotnej odwiedziliśmy też delfinarium, gdzie można popływać z delfinami, oczywiście za dodatkową opłatą.
Oferta innych możliwych wyjazdów jest duża, więc warto mieć co robić, nawet jeśli jedzie się na urlop na znacznie dłuższy okres.
Podsumowując, wakacje były bardzo udane, na szczęście nie złapał nas huragan, a jeśli pomyślę o brakach w noclegach, może raj na ziemi dla turystów, ale szara rzeczywistość dla miejscowych...
Komentarze
Dodaj komentarz