Yazın sonuna geldik ve yavaş yavaş toparlanmaya başlıyoruz. Cumartesi akşamı gidiyoruz ve işe yarıyor, hiçbir yerde kimse yok ve trafik diğer günlere göre çok daha az görünüyor. Avusturya sınırına varıyoruz ve yine hiçbir yerde kimse yok, bu yüzden sadece gaz ekliyorum ve şimdiden Hırvatistan - Istria'ya doğru koşuyoruz. Slovenya sınırında bir otoyol pulu alıyorum ve yola devam ediyoruz. Gözlerim dolmaya başladı, bu yüzden Benzínka yakınlarındaki otoparkta bir yerde duruyorum ve bir süre uyuyoruz, zaten sabahın erken saatleri.
Pekala, ertesi gün Slovenya'dan geçip Hırvatistan sınırına varıyorum, son sıranın, en sonun sadece pedal çevirdiğini fark ediyorum, hızla direksiyonu çevirip oraya yöneliyorum. Diğer kuyruklar duruyor, sadece biz tam anlamıyla Hırvatistan sınırlarından geçene kadar sürüyoruz. Zafer, biz buradayız ve beklemeden. Şimdi ikilem nerede, planladığım bir şey yok bu yüzden durup haritaya ve bana en yakın olana bakıyorum. kamp Bijela Uvala, ben gidiyorum.
Bijela - Istria kampı hakkında daha fazla bilgi
Kelimenin tam anlamıyla arabalarla dolu devasa bir otopark ve şimdi ne olacak? Otobüs durağında durup boş yer var mı diye soruyorum ve başardım. Öyleyse zafer, kamp alanına giriyoruz ve arabamız için tasarlanmış gibi görünen güzel bir arsa üzerinde duruyoruz. Terli, yorgun, arabadan fırladım ve denize uçtum, daha fazla dayanamadım, bu yüzden sadece külot giyiyorum ve ne, mayo gibi görünüyorlar. Oraya uçuyorum ve ah, altımda kaygan taşlar var. Dengemi sağlamaya başlıyorum ama dengemi sağlayamıyorum ve karnıma bir tokat atıp altımda bulutlar olan denizkestanesinin keskin dikenlerini kendime saplıyorum. Tanrım, kendi kendime lanet okuyorum ve yakıcı bir acı hissediyorum. Ayağa kalkmaya çalışıyorum ama kaygan ve sonunda başarana kadar bacaklarım kaymaya devam ediyor. Çabuk uzaklaş, neredeyim, diye soruyorum kendi kendime, bir adım atıyorum, ayağım kayıyor ve yine deniz kestanelerinin keskin dikenlerini bu kez kıçıma saplıyorum. İçinden çıkamıyorum, kalkmaya çalışıyorum kalkamıyorum, çevremden biri fena halde nefes almaya başlıyor, arkamı dönüyorum ve yanımdan kocaman bir köpek yüzüyor. Olan biteni izliyorum ve köpekler için sahildeyim. Belki de sadece benim hayal gücüm, yavaş yavaş ayağa kalkmayı başarıyorum ve yere inip hızla arabaya biniyorum. Bu hoş bir karşılamaydı.
Kamp Bijela Uvala çok küçük bir Amsterdam, çünkü etrafınızda Hollandalılar var ve bu, biraz sessizliğe pek tahammülü olmayan bir ulus. Pekala... kamp alanında yürüyüşe çıkıyoruz ve bir süre sonra kamp alanı çok büyük olduğu için bunun daha çok bisiklet sürmek için olduğunu anlıyoruz ve bu yüzden içinden geçiyoruz. Canlı müzik yapılan ve oldukça kalabalık olan restoranlara ulaştık. Ertesi günü deniz kenarında geçirdik ve ben zaten normal bir kumsal buldum ama bir dezavantajı var, denize ulaşmak için sadece bir merdiven çıkmanız gerekiyor, eğer arkanızda birkaç diken olmasını istemiyorsanız ve ben bu pek hoşuma gitmedi
Ertesi gün Poreč'e bir gezimiz var ve gerçekten dört gözle bekliyorum, birkaç dakika içinde bisikletlerimizle orada olacağız, sadece biraz pedal çevirin ve yolculuk hiç vakit kaybetmeden uçup gidecek. Şehir bu aralar oldukça hareketli ve turistlerle dolu. Tarihi kısımdan geçeceğiz, bir şeyler yiyeceğiz ve yavaş yavaş geri döneceğiz. Şehri sevdik ama ondan biraz daha fazlasını beklediğimi itiraf etmeliyim.
Polari kamp alanı yönü
Önümüzdeki birkaç gün deniz kenarında ilerliyoruz ama şimdiden biraz daha ilerlemeyi düşünüyoruz ve bu kadar Polari kamp alanına. Ertesi sabah yaklaşık 50 km yola çıkıyoruz ve yeni kamp alanında konaklıyoruz. Harika bir yerimiz var, bu yüzden kampı gezeceğim. Güneş çoktan yavaş yavaş batıyor ve altın ışınları deniz dalgalarının üzerinde yıkanıyor. Güzel bir erken akşam. Sabah yine denize gireceğiz, hava 30 derece, peki bu sıcakta ne yapalım. Artık denize bir merdiven olmamasına rağmen, kumsal o kadar küçük ki sardalye gibi tıkış tıkış tıkış tıkış olmuşuz yani, asıl mesele suya merdiveni tırmanmaya devam etmem gerekmiyor.
Ertesi gün harika tarihi Rovinj kasabasına bisikletle gidiyoruz. Yol, denizin etrafındaki ünlü doğanın içinden geçiyor. Durup tadını çıkarmaya devam ediyorum, güzellikler, manzaralar, koylar gerçekten buna değer. Yavaş ama emin adımlarla şehre yaklaşıyoruz. O sokaklarda kendinizi Hırvatistan'dan çok güney İtalya'da hissediyorsunuz. Tek kelimeyle büyüleyici. Bu şehre doyamıyoruz ama güneş yavaş yavaş geri gelmemiz için bizi çağırıyor. Yavaş ama emin adımlarla denizin üzerine eğilmeye başlayacak ve biz karanlıkta araba kullanmak istemiyoruz. Kampa dönüş yolu yine geçiyor ve ertesi gün gerçekten çok büyük, bir sürü yüzme havuzu ve çocuklar için oyun alanları olan kampın içinden geçiyoruz. Kahvemizi içip etrafımızdaki koşuşturmayı izliyoruz. Zaman amansız ve yavaş yavaş toplanıp eve dönüş yolculuğumuza başlıyoruz.
Bir dahaki gezimizde görüşmek üzere arkadaşlar ve işte geziden videonun bağlantısı: Hırvatistan'a giden karavan
KAMP İLE İLGİLİ İPUÇLARI - ISTRIA - HIRVATİSTAN
Bijela Uvala kamp alanı hakkında daha fazla bilgi
Camping Polari hakkında daha fazla bilgi
Diğer Hırvat kamp alanları için ipuçları - Istria
Komentáře
Yeni yorum ekle