Ik was een jaar aan het voorbereiden op onze reis en vanwege Covid dacht ik dat het niet meer zou gebeuren. Omdat ik van de kraamoptie voor mijn vader heb geprofiteerd, had ik geen tijd meer. De wereld is gek geworden en ik zie wat er gebeurt als een poging om controle te krijgen door angst te verspreiden. In ieder geval zullen ze onnodig met angst op ons afkomen, dus ondanks de zinloze maatregelen gaan we zo snel mogelijk op pad. De oorspronkelijke route zou in de tegenovergestelde richting gaan, maar we moeten improviseren volgens de huidige open grenzen. Deze keer gingen mijn moeder en haar neef Sama, onder het pseudoniem Adi, op reis met ons, zoals Elizabeth (dochter) hem altijd had genoemd. We hebben 2.5 maanden op de reis van de oorspronkelijk geplande vijf ...;)
Kaart - download route hier:
Dag 1 - Servië onderweg 440 km
We vertrokken om 14 uur omdat prinses Elizabeth besloot meer te slapen dan normaal. De eerste stop in Banská Bystřice was bedoeld als routinematige verificatie van het niet bestaan van nierstenen, maar ik leerde dat de productie van grindzand opnieuw links begon en ik heb daar een steen van 3 mm. Ik kocht druppels en thee en we gingen op pad. Ik kan niet meer met zwangerschapsverlof gaan, dus de steen kan me niet stoppen. De weg op de snelweg naar de Servische grens naar de stad Subotica verliep vrij vlot. Snelweg leeg en op de rand van vertraging 15 minuten. beoordeel deze overgang als geweldig. We parkeerden bij het meer voor Subotica en de lokale jongens brachten de nachtdisco op auto's door. Dat zou nog steeds bestaan, maar het lokale openbaar vervoer was van het jaar vóór het bestaan van enige normen en ik zou elke verplaatsing van een nabijgelegen halte tot de lancering van de shuttle vergelijken ...
Dag 2: Servië op weg 545 km
'S Morgens maakten we een rondreis door het zeer mooie stadje Subotica en stelden vast dat de Serviërs Covid nuchter aankeken. Men vond dat de stad voller was, maar we merkten geen overdreven maatregelen. We hadden een geplande stop in Belgrado, maar omdat er een uitbarsting van wolken was, sloegen we die over en gingen verder naar het klooster, waarvan ik de naam niet kan vertalen :)). Je vindt het op de routekaart. Hoe dan ook, de paden naar hem deden onze knorrende tanden het overnemen. Toen ik de spoorbrug opreed waarover de trein net was gepasseerd, had ik geen idee dat er een vrachtwagen in de tegenovergestelde richting zou rijden en een hond daarheen zou rennen. Eerbetoon aan een andere provincie, een andere moraal. Mam was meer gestrest, ik lachte alleen maar. Het klooster en de tuin zijn prachtig en we moesten iets doen om Elizabeth uit te leggen dat het Wauuu was, maar hij mocht niet met volle keel schreeuwen. Van het klooster tot aan de Bulgaarse grens was de reis veel beter. We waren alleen bij de douane, Servische douanebeambten, ze hadden net tijd voor koffie, dus lieten ze ons daar 20 minuten wachten. Aan Bulgaarse kant schreven we een formulier waarvan we wisten hoe we ons moesten gedragen over Covid en we konden gaan. Niemand had hier sluiers. Nadat we naar de Bulgaarse kant waren verhuisd, begrepen we dat het Servische tanden schudden slechts een opwarmronde was. Vreselijk reizen door een verlaten landschap, waar het eruit zag na een zombie-aanval. 'S Nachts, na een tijdje ronddwalen, kwamen we aan bij Belogradchik Castle en sliepen we direct onder de muren. 
Dag 3 - Bulgarije onderweg 335km
Er zijn verbazingwekkende rotsen rond het kasteel en het kasteel zelf is eigenlijk slechts een eerbetoon aan hen. Ze nemen geen kaarten of euro's, dus ik moest naar de geldautomaat, maar het was het waard. Onderweg stopten de bochten en begonnen eindeloze rechte stukken, maar nog steeds met een verschrikkelijk oppervlak, dus het schudden ging door. We stopten in het stadje Pleven, daar stond een archeologisch monument. Voel je vrij om van het verlanglijstje te VERWIJDEREN om eronder een meer en een park te zien waar de lokale bevolking naartoe gaat wandelen. Niets interessants. 'S Avonds kwamen we aan op de parkeerplaats voor het Ethno-dorp Etar, waar we sliepen met toestemming van de beheerder van het openluchtmuseum. Het regende de hele nacht als een blikje. 
Dag 4 - Bulgarije onderweg 338km
'S Morgens kwam ik erachter dat ik een defect had aan mijn achterwiel. Het volgen van de wegen is eigenlijk een wonder dat er maar één fiets. Ik blies de motor met een compressor om te zien hoe snel hij waaide en we gingen naar het openluchtmuseum. Het is prachtig gebouwd en ik heb het nog nooit zo mooi gezien. Toen ik terugkwam bij de auto, kwam ik erachter dat de motor niet zo hard klapte, dus ik loop erop naar een nabijgelegen stadje, waar ze een steen zo groot als een kleintje uit mijn banden hebben gekozen. Ze hebben het gerepareerd en ik heb liever dat alle banden op 2.7 lopen op aanbeveling van monteurs die bekend zijn met lokale routes. Ze waren erg aardig en netjes, dus we hebben ook gesproken over Covid, dat ze als onzin beoordeelden. Sinds we de Bulgaarse grens waren overgestoken, hadden we het gevoel dat hier niemand met Covid te maken had, en dat beviel ons. In de stad Veliko Tarnovo stopten we bij een hoge brug en een monument. We lunchten hier en gingen verder naar de zee. Bulgaren hebben een erg populair verkeersbord. Beperkte snelheid. Er kunnen er zes op een rij zijn gedurende 1 km en je zult uiteindelijk 90.60.70.60.90.50 gaan, als je volledig geobsedeerd bent door het kijken naar deze borden, zul je merken dat je op de snelweg bent. Hmm, ik wilde niet, maar er zat geen andere keuze op dan de reis voort te zetten. Bij de volgende afrit dalen we af. Fout, de ergste weg langs de hele route. Geslagen kwamen we onder Varna aan. Ik wilde niet naar boven omdat de Roemeense grens nog gesloten is. We willen doorgaan naar Griekenland. Oorspronkelijk zou het door Turkije gaan, maar het is ook gesloten. We konden geen slaapplaats aan zee vinden, dus camping Raj. Vroeger was dit een hel, maar vooral omdat we al aan zee zijn. Tijdens de regen hebben we een tent opgezet zodat we er niet in zouden zitten, want het was inmiddels gestopt met regenen. 5EUR per auto 2EUR per persoon is niet veel, maar voor dit kamp zou 1 € teveel zijn. Sociale horror, geen schaduw, plus moeder en Samko (zoon), totdat we gingen wandelen op het strand, stalen ze al het geld dat niet in de kluis zat die moeder in de auto heeft. Gelukkig is er niets verdwenen ... 
Dag 5 en 6 - Bulgarije
De zon maakte ons 's ochtends wakker. We hebben de hele dag op een mooi strand gezeten. In de namiddag gingen we de omgeving bekijken en ontdekten dat er naast het kamp een mooiere plek is om gratis en in het bos te staan. Nadat ik naar deze plek was verhuisd, begon de starter me voor de gek te houden. Na een tijdje werd hij wijs, maar we zullen zien tot. Dus brachten we hier nog een nacht en een dag door op een mooi zandstrand. 
Oordeel zelf maar, het uitzicht op het strand was mooi .. :)
Dag 6 en 7 - Bulgarije 44 km onderweg
We vertrokken door een vervallen kamp, waarvan de torso waarschijnlijk was waar we de eerste nacht hadden doorgebracht. Onderweg stopten we bij het pretpark Happyland. Netto ramp voor 35 euro. Bijna niets werkte en het ziet eruit als een pretpark in Chernobil. Het had leuk kunnen zijn toen het werd geopend, maar ik heb er sindsdien waarschijnlijk niet meer in geïnvesteerd. Er was geen plek om in de schaduw te staan op het strand van Dolní Chiflik, dus we trokken een stukje terug naar de wildernis, waar we een heerlijke slaapplek vonden onder de bomen op korte afstand van het lege witte zandstrand. In één auto gingen we winkelen naar de stad, waar de tijd in 1985 stopte en we twee nachten op deze plek doorbrachten. 
Dag 8 - Bulgarije onderweg 51 km
'S Ochtends gingen we naar een ander strand, dat ons werd aanbevolen door vrienden. Onderweg werden we onderweg door de politie tegengehouden dat we niet betaald waren voor de reis. Ik begreep het niet, dus lieten ze me foto's zien van onze auto's vanaf dat stuk snelweg tot we elkaar ontmoetten bij de eerste afslag. Ik betaalde een boete van 35 euro en wilde vertrekken. Dat ik voor vandaag 35 euro moet betalen, ik zat vandaag niet op een snelweg te wachten, ik bewoog zich zijwaarts tussen de stranden. In Bulgarije moet Vigneto ook op uw zijwegen staan. Misschien ben ik aan het neuken. Samen voor twee auto's 140 euro lichter en bij het dichtstbijzijnde benzinestation moeten we voor een week rijden op vreselijke wegen een Vigneto kopen voor 7 euro. Ons volgende Irakli-strand is voornamelijk FKK en er zou direct aan zee moeten staan en slapen. Hmm, iemand heeft het al geprivatiseerd, dus we kunnen alleen te voet naar het strand, maar we hebben een fijne slaapplaats gevonden onder de bomen ongeveer 200 meter van het strand, zo gaaf. Het strand is prachtig en staat vol met tenten met mensen die hier slapen. Bij auto's was dit waarschijnlijk het geval, totdat iemand een oprit naar het strand kocht.
Dag 9 - 131 km
'S Morgens werden we weggereden door regen, omdat de wegen hier bedekt zijn met klei en ik geen zin had om te laden in de modder die zich op de weg begon te vormen. We gingen naar Nessebar, waar ik was toen ik acht was. Het stadje is mooi en was helemaal verlaten, we lunchten in een leeg restaurant en vervolgden onze weg door Pomorie, wat eigenlijk maar een cluster van hotelresorts is in een lelijke omgeving. We vlogen alleen door Burgas, en ook door Sozopol en Primorsko omdat we wilden overnachten in een kamp. We moesten dingen voor kinderen wassen en meisjes hadden douches nodig. Camping Gradina het zag er mooi uit, maar er is alleen de mogelijkheid van een seizoensstaat en voor mooie huisjes wilden ze 180eur per nacht. Google heeft de aanbevolen camping Atliman gevonden. Voor de prijs van 20 EUR per bemanning per nacht hadden we alles wat je nodig hebt, een wasmachine, zomerkeuken en toegang tot het strand. We hebben nog twee nachten om wat uit te rusten. 'S Avonds haalden we onze scooters tevoorschijn en gingen naar de stad. Best aardig, hoewel weer verlaten. De kinderen speelden in de kinderset.
11e tot 13e dag - 33 km
Vanuit het kamp trokken we naar het zuiden tot bijna de Turkse grens. De wegen worden hier smaller en je vindt het geweldige Silistar-strand. Parkeren kost 2,5 euro per dag, maar we konden gemakkelijk overnachten. 'S Morgens rende ik altijd naar buiten om het parkeertarief voor de volgende dag te betalen en daar hebben we vier dagen doorgebracht. We hebben hier prachtige golven meegemaakt en ik kwijlde bij het zien van surfers die voor de gek hielden ...
Dag 14 - 52 km onderweg
Op de terugweg naar het noorden kochten we in de stad Sinemorets en probeerden we bij een mooi strand te komen, helaas vonden we geen pad dat ernaartoe leidt. Het was van bovenaf te steil en vanaf de andere kant werd het geblokkeerd door auto's. Onderweg kwamen we caravans en tenten tegen die in het bos geparkeerd stonden. We gingen kijken of we hier konden slapen, maar we kwamen erachter dat dit het kamp Delfin is. Toegang tot sociale voorzieningen ver weg, weinig staanplaatsen en heel veel mensen. OK, we kijken er naar uit. We vonden een leuk strandje met een bar vlakbij het dorp Barbara, maar er was geen schaduw en geen kliffen voor de auto's, het zou slechts een kwestie van tijd zijn voordat Elizabeth eruit zou springen. We stopten voor Kiten bij een camping. Lelijke staanplaats en het strand ver weg. Nou, niets, we gaan twee nachten terug naar Camp Atliman. Voor de tweede keer een klein stadje en een kinderpark op scooters.
Dag 16-12 km onderweg
We zijn verhuisd naar het einde van het strand van Primorska, er waren twee appartementsgebouwen onder de bomen, dus we vonden ook een plek in de schaduw. In de bars was het niet mogelijk om met een kaart te betalen. Het strand is mooi en uiteindelijk niet zo commercieel als dichter bij Primorsko. De volgende dag wilden we via Burgas naar Griekenland, maar we kwamen erachter dat de situatie was veranderd en dat we Griekenland niet zouden bereiken zonder een vragenlijst in te vullen en een gegenereerde QR-code met een plek waar we zouden slapen. Geweldig, Griekenland kan worden doorgehaald. We zijn nog steeds in Bulgarije en we zullen zien hoe de situatie zich zal ontwikkelen.
Dag 17 - op het strand en in de stad
We brachten de dag door op het strand, waar Elizabeth voornamelijk werd, omdat er ondiep water ongeveer 100 meter naar de zee is. Mája en Míša belden ons om naar Bulgarije te komen. Mam gaat uit elkaar en gaat naar Montenegro en daar wachten we op hen. We zijn twee keer in Montenegro geweest en dat trekt ons daar niet aan. Omdat het niet mogelijk was om met kaart of euro te betalen in de bars, zijn we 's middags gaan winkelen in Primorsko en bij de pinautomaat. De prijzen zijn hier aanzienlijk hoger dan elders waar we zijn geweest. Tijdens de aankoop belden de jongens ons dat de situatie was veranderd en Bulgarije en Montenegro geen veilige landen meer waren, en als we de test niet wilden doen, moesten we Bulgarije binnen drie dagen verlaten. Deze waanzin is vervelend. Moeder gaat naar huis en stopt bij het Balatonmeer om quarantaine te vermijden.
Dag 18 - 23 km onderweg
Verander 's ochtends weer, na terugkeer uit een gevaarlijk land, moeten we ons melden bij de UHT en zij zullen ons een gratis test bezorgen. Eindelijk, iets relatief zinnigs, als iemand wil weten of ik gezond ben, laat hem dat dan regelen en betalen. Ik zal mijn gezondheid behandelen als het erger wordt en niet preventief. Omdat we alle mogelijkheden hebben om quarantaine te vermijden, als we niet meteen naar huis willen, hebben we tegen onszelf gezegd dat als we door quarantaine en het daarmee samenhangende circus moeten gaan, het niet uitmaakt in welk 'gevaarlijk' land we ons zullen bevinden. We waren al in Albanië, maar we moesten hem voortijdig verlaten. Laten we eens kijken naar het deel van Albanië dat we niet hebben gezien. In de ochtend besloten we om het strand van Rapotamo aan de andere kant van het schiereiland te zien. Onderweg kwamen we een verlaten bar tegen en een merkwaardig bord om de voorkeur te geven aan duikers. Je kunt niet met de auto naar het strand van Rapotamo rijden, omdat het een natuurreservaat is, dus we stoppen de auto ongeveer 2 km bij de oprit en gaan te voet naar beneden. Het strand is prachtig en we hebben er een halve dag van genoten. Op de terugweg stopten we bij Stonehenge, Bulgarije. Het is een prachtige en mystieke plek gemaakt van stenen. Ongeveer 2 meter zwarte slang tussen de rotsen maakte de meisjes bang, maar het was niet de eerste of laatste slang die we tegenkwamen tijdens ons verblijf in Bulgarije. We zijn voor de nacht naar het strand van Arkutino verhuisd. Mooi strand, maar niets bijzonders. We sliepen op de parkeerplaats bij het strand.
En hoe ging onze reis over de Balkan verder? Ondanks alle problemen van Covid? ... zul je in het volgende artikel ontdekken ...
Reacties
Reactie toevoegen