Po raz pierwszy w Cyklo fanatik - Pohoda 42 km

W zeszłym roku chciałem pojechać na imprezę „Cyclo Fanatik – Pilzno”. Niestety grypa pokrzyżowała mi plany. W tym roku nie mogło mnie tam zabraknąć. Dodatkowo zyskałam 10-letnią córkę Káję. Jako wyzwanie wybraliśmy trasę „Pohodář”, która liczyła 42 km. Oboje mieliśmy jedną wspólną cechę. Żadne z nas nie przejechało nigdy na rowerze górskim więcej niż 30 km. Było to więc dla nas wyzwanie w pełnym tego słowa znaczeniu. Impreza odbyła się 22 czerwca, a prognoza pogody była pochmurna, około 24 stopni, więc wszystko wydawało się być idealne. Niestety, było odwrotnie.

Podgląd mapy z opcją pobrania, jeśli chcesz spróbować sam..

Na starcie mieliśmy być o 10:00. Przyjechaliśmy około 9:30. Powiedziano nam, że start nie odbywa się masowo, dlatego kolarze wyruszają grupami. Wydawało się, że jest tam niewiele osób. Ale to tylko pozory, bo po drodze spotykaliśmy chmary rowerzystów. Dostaliśmy karty, aby zdobyć pieczątkę w „punkcie kontrolnym” w Horní Bríza i wyjechaliśmy…

I etap: wycieczka do Krkaveca

Od początku tylko drogi gruntowe, trochę asfaltu, nic wymagającego. Po minięciu Sytnej rozpoczęła się wspinaczka. W końcu znaleźliśmy się przed „Mount Everestem”, z którym poradzą sobie tylko wytrenowani . My, wygodni ludzie, musieliśmy wypchać rowery. Rowerzystów było kilkudziesięciu, ale całość pedałowała tylko dwóch. Oboje mieli ręce, tak jak ja miałem nogi

Wypiliśmy drinka w punkcie widokowym Krkavec. Kája poradziła sobie z tym przeglądem. Póki co nie narzekam... i Kája też ma się dobrze..

2. Faza: Z Krkavac do punktu kontrolnego Horní Bríza

Po Krkavecu czekał nas prawdziwy górski teren, gdzie górskie ścieżki mieszały się z drogami gruntowymi. To było fajne. W międzyczasie udało mi się wygłupiać i zjadłem kilka dużych łyżek.  Tak jak pisałem nie mam roweru, nie wiem co poradzę sobie na mtb i ile wytrzymam. Trzeba więc to przetestować. Kiedy napełnię usta, będę wiedział, że jeszcze tego nie daję.. Póki co jest dobrze

Przerwy na przekąskę były regularne. ;)

Następnie dotarliśmy do wsi Horní Bříza, gdzie udaliśmy się po pieczątkę. :O) Ku naszemu wielkiemu rozczarowaniu, w pubie nie było nic do jedzenia. Mimo że mieliśmy ze sobą chleb w jajku. Służył nam dobrze przez całą drogę..

Walka z pogodą rozpoczęła się od Horní Bríza

W Horní Bříza pogoda zaczęła się pogarszać. Pierwszy drobny prysznic nas nie zniechęcił. Pierwszym problemem był mój telefon, w którym zapisałam trasę. Uchwyt poluzował się, co groziło upuszczeniem nasadki i telefonu. Improwizacja nie ma granic.  Na wszelki wypadek miałem w plecaku nadtlenek i bandaż. Wyjmuję więc bandaż i używam go jako okładu. Przywiązałem telefon do ramy roweru. Wyglądało to „interesująco”, ale spełniło swój cel. Więc przejdźmy dalej...

Kolejna ulewa zaczęła się na odludziu. Po kolejnych 15 minutach... Nie martw się, deszcze się skończyły. Zaczęło padać... Nie trzeba dodawać, że wszędzie było błoto. Oczywiście nas to nie zniechęciło. Raczej nam się to podobało. Choć trochę obawiałem się telefonu, który był przywiązany do ramy roweru. Dostał pełną dawkę. W instrukcji było napisane, że jest wodoodporny, ale to był jego pierwszy test :).

Zmagania z pogodą sprawiły, że ponownie stosunkowo szybko dotarliśmy do punktu widokowego Krkavec i przyszedł czas na kolejną kofolę i hot doga... Na szczęście przestało padać i myśleliśmy, że najgorsze mamy już za sobą. Znowu błąd...

Tutaj możecie zobaczyć jak mój telefon "mocuje się" na ramie roweru. Rower w bandażach wyglądał jak inwalida . Nawet rowerzyści w okolicy zdawali się tego nie zauważać...

Miejsce docelowe: ranczo Šídlovák

Z Krkavaca było już chłodno. Tylko łagodne podjazdy, drogi gruntowe i proste górskie szlaki. Problemem był deszcz. Potem padało niemal bez przerwy. Nie ma problemu, kurtki rozwiązały problem, a telefon poradził sobie z tym dobrze. Z przeglądem dotarliśmy do stawu Bolevecký. Po krótkiej przerwie czekał nas ostatni etap, czyli meta wokół innych stawów do mety na ranczu Šidlovák. . Tam czekał na nas dyplom i inne nagrody za pomyślnie przebytą trasę.

Od razu przypiąłem odznakę Cyclo Fanatic do plecaka jako trofeum i pamiątkę... Jeszcze kilka takich wydarzeń i będę potrzebował większego plecaka..

Odważyliśmy się na bajki. Po powrocie do domu czekała na nas konserwacja. Ale było warto :)

W koszulkach Cyklo - fanatyk

Wrażenia z imprezy Cyklo fanatik - Pilzno

Pomimo deszczu i problemów z GPS-em z telefonem było super. Podobało nam się i już planujemy kolejne wydarzenia. W przyszłym roku planujemy pojeździć w kategorii „Entuzjasta” (62 km), a może nawet „Sportowiec” (100 km). Zobaczcie się. Teraz już wiemy, że na podstawowej trasie poradzi sobie każdy, nawet rowerzyści rekreacyjni, więc mam nadzieję, że spotkamy się tam za rok, albo pojedziemy razem..